ของผมนี่มันแค้นฝังหุ่นเพราะมันย้อนแย้งในตัวเองไงท่าน

ด่าแฟนตัวเองปาวๆแต่โทษเถอะ

ค่าหอพัก ก็ผมจ่าย

ค่ากิน ก็ผมจ่าย

จะดาวรถผ่อนรถ ก็เงินผมทั้งนั้น

เหมือนพวกกินบนเรือนขี้รดหลังคาอะ

สุดท้ายเงินที่จะดาวรถเดือนนั้น ผมโอนเข้าบัญชีผมเลยอะ แล้วเอาเงินเก็บไปปิดบ้าน กับรถยนต์ของแม่

แล้วตามด้วยพาพี่สาวไปเที่ยวญี่ปุ่น

พอคุณเธอรู้นี่ดิ้นพล่านอะ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีเงินส่งรถจริงๆ

คนบอกเลิกคือเจ้าตัวเอง แต่ยังโทรหาผมมาตื้อขอให้ช่วยเรื่องค่ารถ ผมก็ปฏิเสธไป

ทุกวันนี้ รถโดนยึดไปละ ห้องที่ผมเคยจ่ายเช่าให้ ก็ค้างเจ้าของอีก3เดือน เจ้าตัวก็ไปอยู่กับหอเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกัน

ผมไม่เสียดายนะเงินที่เสียไป มันแทนไม่ได้กับความรู้สึก

อย่างผมนี่คือรักษาวาจาไง ว่าเจ้าตัวเรียนโทจบแล้ว ผมจะได้เรียนต่อ แต่กลับกลายเป็นว่าบ่นว่าเงินน้อย แล้วไล่ผมไปทำงานโรงงานเพราะมันได้เยอะ

แล้วทำงานโรงงานผมจะเอาเวลาที่ไหนมาอ่านหนังสือเรียนล่ะนั่น

ทุกวันนี้สบายใจละครับ กลับเชียงใหม่ อยู่ร้านแก๊ส(ก่อนหน้านั้นไปช่วยคุมร้านเกมของรุ่นพี่อยู่ช่วงนึง)

บรรยากาศเดิมๆ คนกันเองเดิมๆ เวลาทำงานก็เดิมๆ เวลาว่างผมก็อ่านหนังสือเรียนของผมไปเรื่อย ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปีที่2 ม สุโขทัย(เรียนทางไกล)

สุดท้ายก็บทเรียนชีวิตครั้งนึงแหละนะ ผมไม่ได้ซีเรียสอะไร มันไม่ลำบากไปกว่าการตื่นตี4แล้วเดินตามพระเพื่อขอข้าวพระมากินหรอกท่าน

 

แล้วมีภรรยาคนใหม่หรือยังครับท่านรั่ว