[RE: มันไม่ใช่คน <ป่ากระฉากหลอน>]
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
pohihi188 พิมพ์ว่า:
สายเลือดผี พิมพ์ว่า:
จขกท เคยเดินป่าหรือป่าวครับ
เดินแบบไหนครับ ถ้าแบบขึ้นไปสูงๆเหมือนภูกระดึงไม่เคยครับ
เคยแต่ไปค้างคืนบนต้นน้ำ น้ำตกดาดฟ้าครับ ไป กับป่าไม้เลย
นอนหนึ่งคืน ถ้าผมมีกล้องดีๆผมคงถ่ายกลับมาแล้ว
เขียนดีครับ ผมเดินมาหลายที่ อยากเขียน ได้แบบนี้บ้าง เรียบเรียงเก่งครับ
ก่อนอื่น ผมขอบคุณมากๆนะครับ ไม่รู้สิ่งที่ผมจะพูดนี้ จะมีประโยชน์มากน้อยแค่ไหน ลองรับฟังดูนะครับ
คือ...โดยส่วนใหญ่คนทั่วๆไปเวลาเล่าเรื่อง อะไร ก็มักจะเล่า แค่ในมุมมองใดมุมมองนึง... ซึ่ง!!! ในบางครั้ง บางสถาณการณ์ มันอาจะยังสื่อได้ไม่มากพอ ได้ไม่ดีพอ หรือที่เรียกกันว่า ยังไม่สุด นั้นเอง <ยังเข้าไม่ถึงแก่นของผู้รับ>
แต่ถ้าหากเราสามารถนำมุมมองทั้ง 2มุมมอง นำมาถ่ายทอดบรรยากาศในแต่ละสถาณการณ์ เป็นฉากๆ อารมณ์ประมาณว่า เราคือตัวละครนั้นๆที่กำลังเจอเหตุการณ์จริงอยู่ตรงหน้า และ เราก็คือ คนที่มองเห็นพวกคนเหล่านั้นเจอกันสถาณการณ์ต่างๆด้วยไปพร้อมๆกัน
ถ้าเรานำเสนอมุมมองทั้งสองได้พอดีและดีพอ มันจะทำให้ผู้รับ สามารถ รับรู้ถึงอารมณ์ รับรู้ถึงบรรยากาศ ในแต่ละสถาณการณ์นั้นๆ ที่เรากำลังสื่อ ให้ผู้รับรู้สึกอินตามไปกับตัวละครของเรา ประหนึ่งเขาก็เป็นส่วนนึงในตัวละครนั้นๆ
มุมมองบุคคลที่ 1
เป็นมุมมองของตัวเราเอง ที่กำลังเจอเหตุการณ์ต่างๆ เผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆด้วยตัวเราเอง... ซึ่งเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าเราเป็นแบบเรียลไทม์ อย่างเช่นตัวอย่างในรูปนี้
เหมือนตัวเรา<เราคือบุคคลที่1> กำลังเผชิญหน้ากับผีผู้หญิง <ผีบุคคลที่2>
มุมมองบุคคลที่ 3
เป็นมุมมอง ที่เรากำลัง มองเห็นเหตุกาณ์ที่เกิดขึ้น ระหว่าง บุคคลที่ 1 และ บุคคลที่2
ผ่านตาของเรา อย่างเช่นในรูป เรากำลังมอง คนคนๆนึง กับลังเผชิญหน้ากับปีศาจ
<เราคือบุคคลที่3>