ผมโคตรเข้าใจ ตอนที่มันเกิดเหตุการณ์ใหม่ๆ ถึงผมจะไม่เคยไปวอร์ หรือไปออกตัวอะไรกับเค้าเลย เเต่ก็หน้าชาไปนานเหมือนกันที่เห็นภาพที่ทำล้อๆกันกลับมา ไม่ใช่อะไรนะ ใจผมอะ สงสารเจอราร์ดเเบบ ไม่รู้จะสงสารยังไงเเล้ว ที่ผมรู้สึกหัวใจเเตกสลายนี่ หลักๆไม่ใช่เพราะหงส์ไม่ได้เเชมป์นะ เเต่เพราะเจอราร์ดล้วนๆ เค้าสมควรจะได้ซักครั้ง ครั้งเดียวก็เพียงพอเเล้วกับใจที่ทุ่มให้ทีมขนาดนั้น เป็นทุกอย่างเเล้ว สุดท้ายก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี ผมนึกความรู้สึกออกเลยว่ามันต้องติดค้างในใจไปชั่วชีวิต

 

ถ้าหากไม่ลื่น ก็ไม่รู้ว่าแมชนั้นจะออกหน้าไหน
สมมติว่าแค่เสมอ (เดาจากที่แข่งกับทีมของมู)
เราจะมี 81 แต้ม
และไปพลาดเสมอ พาเลสแบบเดิม 82 แต้ม
จบฤดูกาลเราจะมี 85 แต้ม (นัดสุดท้ายเจอนิวในบ้าน)
แมนซิจบที่ 86 แต้ม เราก็พลาดแชมป์อยู่ดี

บางทีสิ่งที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ก็น่าจะถูกต้องที่สุด
อย่างที่มันควรจะเป็นครับ  

ทำไมผมคิดถึงฤดูกาลที่แล้ว เสียดายช่วงแรกโมเมนตัมทีมดีมากถ้าไม่มีแอฟริกันคงได้บดกับเชลซียันช่วงท้ายเลย.