ตั้งเเต่ลีคดิวิชั่นสูงสุดของอังกฤษ เปลี่ยนจากชื่อเดิม มาเป็นพรีเมียร์ลีค หงส์เเดง ลิเวอร์พูลเเม้ว่าจะยังไม่เคยขึ้นครองบัลลังก์เเชมป์มาเลยก็ตาม เเต่ก็มีปีเเห่งความทรงจำที่สามารถคว้ารองเเชมป์มาได้ทั้งหมด 3 ฤดูกาล นั่นก็คือ

1.) 2001/2002;
2.) 2008/2009; และ
3.) 2013/2014

ฤดูกาล 2001/2002

รองเเชมป์ครั้งเเรก เป็นปีที่เลือนลางมากในความทรงจำของผม อาจเป็นได้ว่าเพราะผมคงยังเป็นเด็กอยู่ประมาณนึงเลย ปีนั้นเป็นปีที่อาเซน่อลชุดไร้พ่ายยังเล่นกันอยู่ในทีมเต็มไปหมดคว้าเเชมป์ไปครอง ตอนนั้นเราจบที่อันดับ 2 โดยมีเเต้มห่างกับทีมเเชมป์ถึง 7 เเต้ม สมัยนั้นเป็นช่วงที่ขุมกำลังหงส์มีดีอยู่ทีเดียว อาธิเช่น อาเนลก้า, ฮามันน์, รีเซ่ตีนระเบิด เเละ เมอร์ฟี่ของเเสลงผี (ยิงเเมนยูได้อย่างบ่อย) จะมีเพียงโอเว่นเท่านั้นล่ะที่โดดเด่น เเละยังพีคสุดๆ เป็นผู้เล่นลิเวอร์พูล และผู้เล่นสัญชาติอังกฤษคนเดียวที่ผมจำความได้ที่ได้รางวัลบัลลงดอร์



ฤดูกาล 2008/2009

ครั้งต่อมาต้องรอมาอีกเกือบ 7 ปี ในยุคของเอลบอสหน้าหนวด ช่วงนั้นขุมกำลังหงส์ถือว่าพีคมากเเทบทุกตำเเหน่งเรียกได้ว่าระดับโลกได้เลย เจอราร์ด อลองโซ่ มาสเชราโน่ ตอเรส สี่เเกนหลักที่เป็นตัวขับเคลื่อนลิเวอร์พูลในยุคนั้น เรน่าช่วงพีคๆ เเอกกเกอร์ สเคอเทล ช่วงวางใจได้สุดๆ อเบลัว ออเรริโอ้ สองเเบ๊คที่ทำเกมรุกเเละรับได้อย่างไม่เคอะเขิน รวมไปถึงเดิร์คเค้าจอมขยัน จนทุกวันนี้ผมก็ยังให้ทีมชุดนี้เเข็งเเกร่งสุดตั้งเเต่ผมดูหงส์มา เเต่ปีนั้นก็ไปไม่ถึงฝั่งฝันอยู่ดี โดยมีคู่ปรับตลอดการอย่างเเมนยูเอาเเชมป์ไปครอง โดยมีเเต้มเหนือเรา 3 เเต้ม หรือ ห่างเพียงชัยชนะเเค่ 1 เกมเท่านั้น ... เชื่อมั๊ยครับว่าปีนั้น เราเเพ้เพียงเเค่ 2 เกม ในขณะที่ทีมเเชมป์อย่างเเมนยู เเพ้ไปมากกว่าเราอีกที่ 4 เกม แต่ความต่างสำคัญที่สุดคือ หงส์มีผลเสมอเยอะมากถึง 11 เกม ซึ่งหมายถึงเเต้มที่หล่นหายไปถึง 22 เเต้ม เเละนี่คือสาเหตุสำคัญที่ทีมที่จะเป็นเเชมป์จะต้องไม่เป็นเเบบนี้ ที่เค้าว่ายอมเเพ้ 1 เกม เเล้วไปชนะอีกเกม ดีกว่า เสมอสองเกมนี่จริงเลย ที่น่าเศร้าคือ ฤดูกาลนี้เราก็เเพ้ไปเพียงเเค่ 2 เกมเช่นกัน เเต่เรากำลังเดินไปในทิศทางที่เสมอเยอะเท่าฤดูกาล 08/09 เเละอาจจะเสมอมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ (ฤดูกาลปัจจุบันเสมอไปเเล้ว 7 เกม)



ฤดูกาล 2013/2014

ครั้งล่าสุดคือครั้งที่เจอราร์ดโดนวลี ลื่น หลอกหลอนมาจนถึงทุกวันนี้ ฤดูกาล 2013/2014 เป็นปีที่น่าตื่นเต้นที่สุดอีกปีตั้งเเต่ผมเชียร์หงส์มา สาเหตุหลักอาจจะเป็นเพราะโดยสภาพขุมกำลังเเล้วนั้น ผมไม่คิดว่ามันจะยืนระยะได้ไกลถึงขนาดนั้น แต่พอมันพ้นช่วงปีใหม่ไปเเล้วทีมก็ยังรั้งอันดับหนึ่งของตารางอยู่ ฟีลลิ่งมันเลยมาเต็ม เเละมันมาจนปริ่มมากเมื่อเกมที่เราชนะตัดเเต้มเเมนซิตี้คู่เเข่งสำคัญที่สุดในตอนนั้นได้ วินาทีนั้นผมไม่โกหกเลยว่า ภาพในหัวผมคือ "เราเป็นเเชมป์เเน่ๆ" เเต่ในเกมถัดๆมา หงส์ทำพลาดกันเองที่ไม่สามารถเอาชนะทีมที่เล็กกว่าได้ เเต่ถึงอย่างนั้นในเกมที่เจอเชลซี ขอเพียงเเค่ผลเสมอ เราก็จะยังไปต่อได้ เเต่ฝันนั้นก็ต้องถูกดับสลายไปจากลูกยิงปิดกล่องของ เดมบ้า บา ลูกนั้นล่ะ ยังติดตาผมมาจนทุกวันนี้ ภาพซัวเรสร้องไห้กลางสนาม กับสีหน้าเจอราร์ดในฟีลที่มันดาวน์สุดๆ มันทำให้ใจผมเเตกสลายไปด้วยจริงๆ ปีนั้นจบฤดูกาลด้วยการที่เเมนซิตี้คว้าเเชมป์ไปครองโดยมีเเต้มมากกว่าเราที่เข้าวินอันดับสองอยู่เพียงเเค่ " 2 เเต้ม " เท่านั้น



บทสรุป

เเละทั้งหมดก็คือ 3 ฤดูกาล ที่หงส์เคยเข้าใกล้เเชมป์มากที่สุด เเละเป็นสามฤดูกาลในความทรงจำ ที่บางครั้งก็เจ็บปวดถึงที่สุด เเต่ในฐานะเเฟนหงส์อย่างผมก็ไม่เคยหมดความหวังว่า ในวันหนึ่งมันก็ต้องเป็นทีของเราบ้าง ไม่ว่าจะต้องรอเเค่ไหน ก็เชื่อว่าเเฟนหงส์ท่านอื่นๆก็คงจะรู้สึกไม่ต่างกัน ปัจจุบันทีมเราอยู่ภายใต้การนำของเทรนเนอร์ เดอะนอมอลวัน ฟันเหลือง(ที่ฟอกขาวเเล้ว) ส่วนตัวผมก็คิดว่าเราก็ยังมีอนาคตกับเทรนเนอร์ร่างยักษ์คนนี้อยู่ เเม้ว่าเค้าจะมีอีโก้บางอย่างที่สูงก็ตามในเรื่องปรัชญาการทำทีม แต่ถ้าเค้าเรียนรู้ได้ในปีนี้(ซักที) ปีหน้าก็จะดูมีความหวังมากๆทีเดียว โดยเฉลี่ยเเล้วเราจะต้องรอ 4-6 ปี ถึงจะครบไซเคิลการกลับมาลุ้นเเชมป์อีกรอบ ดังนั้นถ้าหลักความน่าจะเป็นนี้มันยังใช้ได้ดีอยู่ วงรอบต่อไปก็ควรจะไม่เกินฤดูกาล 2019/2020 ก็คงต้องอดใจรอดูกันต่อไป


#Redcap
#YNWA

2013/2014 คือฤดูกาลที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเด็กหงส์อย่างผมเลยเริ่มตั้งแต่จบนัดแพ้เชลซี 2-0 นี่ละ (แต่ผมก็ไม่ใช่คนออกตัวแรงนะในตอนนั้น ผมยังว่าไว้เลยว่ารอชูถ้วยก่อนค่อยเฮ แต่เอฟเฟคมาส่งผลกระทบไปทั่วจริงๆ เวลานั้นมุดธรณีได้ก้จะมุดละอายโคตรๆ )

2013-2014 เลวร้ายที่สุดแต่ก็ดีที่สุดเช่นกัน

เล่นกันโคตรมัน ยิงมายิงกลับ ดูทุกนัดมั่นใจว่าต้องมีประตู ไม่ว่าจะนำก่อนหรือโดนนำ

13/14 สนุกทุกครั้งที่ได้ดู คือฟีลมันแบบ มันต้องยิงแน่ๆ และวันนั้นที่ชนะแมนซิเจอราดร้องไห้นี่คือ ภาพในหัวแฟนบอลมากกว่า 80% ผมว่าก็คิดทั้งนั้นแหละว่าในที่สุดฝันมันก็จะเป็นจริงแล้ว แต่พอเจอราดลื่นเหมือนทุกอย่างพังทลาย

ไม่มีใครจำที่สองได้ ครับ

ขอบคุณบทความดีๆครับ

อ่านเเล้ว จขก. เขียนดีมากครับ เอาใจช่วยมันต้องได้เเหละ แต่อีกอย่างสมัยนี่การปข่งขันสูงทีมเล็กทีมใหญ่ ก้าวหน้ากันไปไกล
ปล.ปี 2013-2014 ผมคิดไว้เลยว่าหงส์แชมป์ไปแล้ว80% แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ผมยังจำได้เลยลุงผมที่เชียร์หงส์แกเลิกลิเวอร์พูลไปพักใหญ่ สงสารแกมาก

ปี 13-14 เป็นปีที่ใกล้เคียงที่สุดแล้ว จนหลายๆคนรวมทั้งผมฝันถึงแชมป์กันเลยทีเดียว แต่2ปีก่อนหน้าไม่ได้ลุ้นจริงจังเท่าไหร่

ตื่นๆๆ ๆเที่ยงแล้ว

[/i]

ถ้าไม่ลื่นก็ได้แล้วเอาจริงๆ ปี 2013/14 อ่ะ

5555 5 5+ + +++ ระวังโดน wmเซนเซอร์นะท่าน
ว่าว อีกคำ

ถ้าหากไม่ลื่น ก็ไม่รู้ว่าแมชนั้นจะออกหน้าไหน
สมมติว่าแค่เสมอ (เดาจากที่แข่งกับทีมของมู)
เราจะมี 81 แต้ม
และไปพลาดเสมอ พาเลสแบบเดิม 82 แต้ม
จบฤดูกาลเราจะมี 85 แต้ม (นัดสุดท้ายเจอนิวในบ้าน)
แมนซิจบที่ 86 แต้ม เราก็พลาดแชมป์อยู่ดี

บางทีสิ่งที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว ก็น่าจะถูกต้องที่สุด
อย่างที่มันควรจะเป็นครับ

ตอนนั้นผมเกลียดแฟนลิเวอร์มากที่มีคนทำ gif กอมปานีเตะถ้วยแชมป์ทิ้ง สุดท้ายเจอ gif เจอราดลื่นเอาคืนไป ผมโคตรฮา + สะใจ

สุดท้ายแมนซิเข้าวินยิ่งสะใจเข้าไปอีก 5555555 แต่ตอนนี้สงสารแฟนลิเวอร์ที่ยังโดนล้อเรื่องนี้อยู่ เป็นผมก็คงไม่ชอบ

2013-2014 ใกล้เคียงสุดแล้ว
ทั้งนักเตะ ฟอร์มการเล่นของทีม แต่มันเหมือนโชคไม่เข้าข้าง

2001-02รึเปล่า

ปีนั้นปืนแชมป์ ผีที่3

02-03 ผีแย่งแชมป์กับปืน