ผมสมมุติว่าเธอชื่อ B ละกัน เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่มหาลัยที่ ตจว. ด้วยหุ่นขาว แน่นอวบ นิสัยพูดน้อย ผมก็ชอบแบบไม่คิดอะไร แต่Bดันมีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่มัธยม (Loser เลยผม) ปล. ผมก็มีแฟนอยู่แล้วนะตอนนั้น
ผมอยู่หอ เธอไปกลับทุกวัน
แฟนเพื่อนผมคนนี้เรียนคนละที่ ติดยาด้วย (จะขี่มอไซด์มารับเธอที่หน้า รร.นานๆ ที
ในห้องผมจะเป็นผู้ชายที่เธอสนิทที่สุด เราแอบไปดูหนังโรงกันสองคนบ่อยๆ ช่วงหยุดเรียนเธอก็จะแอบมาหาผมที่หอบ่อยๆ ไปกินข้าว เดินเล่น ตามประสา เพื่อนสนิท
จนปีสอง ผมเลิกกับแฟน (เพราะเรียนคนละที่) เป็นช่วงเดียวกับที่เธอ เสียตัวครั้งแรกในชีวิตให้แฟนติดยาของเธอ (เหตุการณ์นี้ผมรู้ตอนเรียนปี 4 จากเพื่อนสนิทสุดขงเเธอ)
ช่วงนี้ผมแอบหวังว่า ซักวันเธอจะเลิกกับแฟนบ้าง แต่ไม่เลย
(ระหว่างนี้ มีน้องสาวเพื่อนคนนึงมาอยู่ด้วยชื่อ C ละกัน คนนี้ผมก็เพิ่งมา Looper เมื่อ 3-4 ปีก่อน เพราะติดต่อกันเรื่องงานแล้วน้องเพื่อนคนนี้เป็น AE พักแถวรัชดาตี 4 ผมหนีเมียไปนอนกับน้องมา คือน้องมันท้าไง ว่าผมไม่กล้าไปหรอก ผมก็ท้ากลับถ้าผมไป
ผมจะได้อะไร น้องบอก ถ้ามาอยากได้อะไรก็จะให้ คือจริงๆ ผมเคยจีบน้องตอนเรียนแล้วแต่ไม่ติด จำได้ความรู้สึกนี้ ไว้ค่อยเล่าที่หลัง)
มีอยู่วันนึง ผมไม่สบายเธอก็มาหามาทำกับข้าวให้กินที่ห้อง คือสถานการณ์มันแบบ อะไรกันฟะ เรามาได้เสียเป็นเมียผัวกันดีไหม จะได้จบๆ
แต่ผมมันหมาขี้แพ้ คำว่ารักหรือชอบมันพูดยาก
แต่ทุกอย่างที่ B ทำ ทำไมทำกับผมแบบนี้ฟะ
ช่วงปีสามเทอมสอง ผมก็คบคนอื่นเด็กบัญชี เหมือนสวรรค์แกล้ง พอผมคบกับน้องบัญชีได้ไม่จบเทอมเลย เพื่อนBดันเลิกกับแฟน คือมันคลาดกันแบบนี้ จนสุดท้าย ผมก็ไม่ได้บอกชอบเธอซักที พอมาคิดถึงตอนนั้นผมโคตรอึดอัด
- จนปีสี่ เพื่อนๆในห้องก็สนิทกันหมด มีอะไรก็คุยกัน เพื่อนๆเลยพูดถึงการเสียตัวของแต่ละคนขำๆ (ตอนนั้นเราเช่าบ้านเป็นหลังนอนกันหญิงชายแล้ว (แต่ไม่ได้มั่วกามแบบเด็กสมัยนี้) เพื่อของ B เลยมาเล่าว่า B เสียตัวไปแค่4-5 ครั้ง
ในครั้งแรกเธอโดนบังคับแหละถึงขนาดเธอร้องขอว่าจะให้ตังค์แฟนไปซื้อกิน แต่แฟนก็ไม่ยอมเลยจัดเธอซะ ผมรู้ก็เก็บไว้ในใจ (แกงค์นินทาจะมีทุกที่คุณก็รู้)
ระหว่างเรียนผมกับเธอแอบขึ้นรถมาดูหนังที่เมเจอร์กรุงเทพกันสองคนด้วย เอากะผมสิ

จนต่างคน ต่างเรียนจบมีงานมีการทำ เธอและผมก็แยกย้ายไม่ได้ติดต่อกัน เพราะสมัยผมมือถือ ยังไม่มีกัน ในห้องมีกันแค่ 3-4 เครื่อง ใช้ด้วยกัน สมันเรียนพอมีตังค์หน่อยบางคนก็มีเพจเจอร์
เรียกได้ว่า มือถือหรือเพจเจอร์นี่โสเภณีชัดๆ ใช้กันทั้งห้อง 555

ผมเลือกทำงานที่แรกด้วยวุฒิ ม.6 ที่ร้านเด็กเสิร์ฟ เพราะผมอยากทำงานที่รองมือรองตีนคนอื่น เพราะซักวันผมเป็นนายคนผมจะเข้าใจลูกน้อง

ผมทำได้ปีนึงตามที่ตั้งใจแล้วไปทำงานบริษัทตามปกติ

จนเริ่ม Hi5 ผมเองก็ไม่ได้เล่น จนมีเฟสบุ๊ค จึงรวมกลุ่มเพื่อนกันอีกครั้ง ผมจึงได้เบอร์เธอมา

ผมโทรหาเธอ เธอเองอยู่ กทม. พักที่แฟรตกับเพื่อนผู้หญิงในห้องอีกคน โลกกลมนะ แต่อยู่กันคนละมุมกรุงเทพเลยผมนัดเธอกินข้าว

ผมไปหาเธอวันศุกร์หลังเลิกงาน เอาเสื้อผ้ายัดใส่เป้ไปด้วยชุดนึง (คือผู้ชายอะ เผื่อฟลุ๊ค เผื่ออะไรก็ไม่รู้จำความรู้สึกตอนนั้นไม่ได้ แต่ใจผมตอนนั้นยังผุดผ่องมั้ง)

กินข้าวดึก ผมก็เดินไปส่งเธอที่ห้อง (ห้องเหมือนแฟรตตำรวจเลย มีห้อง 1 ห้อง แล้วก็ห้องรับแขก) เข้่าไปในห้อง เพื่อนอีกคนอนั่งยู่แล้ว (ทำงานที่เดียวกัน) (เพื่อนคนนี้ตอนเรียนทำไมเราไม่สนใจฟะ ตอนนี้สวยขาวขึ้นเยอะ)

เธอถามไปไหนต่อ ผมบอกก็ไม่รู้ เธอพูดต่อหน้าเลยว่าก็นอนนี่สิ

คือพูดตรงๆ ผมก็ดีใจนะ เสียดายแต่ว่าเพื่อนอีกคนอยู่ด้วย คือถึงอยู่กันสองคนผมยังไม่รู้เลยสถานะการณ์มันจะออกมาแบบนี้

ทีนี้ผมเข้าใจว่า ผมต้องนอนห้องรับแขก แล้วเพื่อนสาวก็นอนกันในห้อง

ผิดครับ เพื่อนอีกคน นอนห้องรับแขก ผมนี่งงกับชีวิตตอนนั้นมาก
B อาบน้ำเสร็จก็บอกให้ผมไปอาบน้ำแล้วเข้าไปนอนในห้องกับเธอ

คืออาบน้ำไปผมก็คิดว่า อะไรมันทำไมง่ายจังวะ หรือเธอก็จะชอบผมมาตลอด คืนนี้ผมคงได้นอนจับมือ แล้วบอกเธอว่าตลอดมาผมชอบเธอ แล้วผมจินตนาการต่อว่า ผมจะเอามือล้วงไปบีบหน้าอกเธอ คือคิดไปไกลมากถึงขั้นตอนฟิจเจอร์ริ่งกันเตียงจะดังไหม เพื่อนข้างนอกจะได้ยินไหม

พอถึงเวลาจริง ผมเข้าห้องไปเธอปิดไฟนอนตะแคงหันหลังให้ผมแล้ว ในห้องมีเตียง ผ้าห่มผืนเดียว เธอห่มแล้วเว้นไว้ให้ผมด้วย ผมปิดประตู จำได้ตอนนั้นผมไม่กล้ากดล็อค กลัวเสียงล็อคมันดังกริ๊ก 555

ผมก็นอนนะ ห่มผ้านอนหงาย ไม่รุ็เธอหลับไหม ผมคิดจะพูดหรือเรียกชื่อแล้วบอกชอบ หรือจะกอดเธอไปเลย คิดเยอะมาก สุดท้ายแมร่ง ไม่ได้แม้กระทั้งจับมือ หลับ เชี่ยสุดๆ (ตอนนั้นเวลยังไม่ขึ้น อ่อน )
พอเช้ามาผมตื่นทีหลังวันนี้ปกติเธอต้องทำงาน แต่เธอไม่ไป เธอชวนผมไปดูหนัง กินข้าวเดินเล่นกัน (ปล.ตอนนั้นทั้งผมและเธอโสดทั้งคู่ครับ)
คีนนั้นก็นอนกันแบบเดิม มือก็ไม่ได้จับเหมือนเคย รักก็ไม่ได้บอก ผมไม่รู้ผมเป็นอะไร ทำไมผมพูดไม่ออก

ผมคิดว่าผมกลัวผิดหวังมั้ง ถ้าจริงๆ เธอไม่ชอบผม แค่เพื่อนชายที่มีระยะห่างสั้นที่สุดหล่ะ ต่อไปผมจะเป็นไง รักแต่ไม่กล้าบอกกลัวเสียเพื่อนนี่โคตรทรมาณเลยนะเฟ้ย

จนวันอาทิตย์ผมช่วยกันทำความสะอาดห้องเธอทั้งวัน บ่ายผมก็กลับ
หลังจากนั้นก็โทรคุยกันบ่อย
ปล. เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในห้องที่ผมไม่ขึ้นมรึงกรูด้วย

จนในที่สุดผมไม่ไหว ผม แมสเซสด้วยเครื่อง sony ericson w800 เครื่องสีส้ม ไปหาเธอว่า

Bเราชอบเธอมาตลอด เป็นแฟนกันนะ

เหมือนพระเอกหนังไทยเรื่องนึงเลย เสี่ยวมากตอนนั้นหลายๆเหตุการณ์ในชีวิตผมก็ไม่เข้าใจตัวเองจริิงๆ ไม่รู้ว่า เฟรนด์โซนแบบนี้ผมจะออกมาจากเขตแดนนี้ได้ไง
โทรศัทพ์เครื่องนี้ผมยังเก็บไว้อยู่เลยครับ ตอนนั้นไอโฟนยังไม่เกิดเลย

ไม่มีแม้แต่สัญญาณตอบกลับจากสวรรค์หรือนรก ไม่มีข้อความตอบกลับ ไม่มีสายเข้าจากเธอเลย

นั่นคือการสื่อสารสุดท้ายของเราสองคนครับ
ผมก็ใช้ชีวิตผมต่อไป ไม่ได้เฮิร์ช หรือเสียใจอะไร แค่มันอืนๆ หน่วงๆ และคิดว่าเราเสียเพื่อนสาวที่ดีที่สุดในชีวิตไปแล้ว นานๆผมก็เปิดเฟสเธอดู คิดถึงการนอนในเตียงเดียวกันคืนนั้นของเราบ้าง
ผมไม่ได้ทักเธอไปทางเฟสหรือโทรไปหาอีกเลย
จนในที่สุดผมก็เปลี่ยนเฟส เพราะผมออกมาทำธุรกิจส่วนตัวเลยต้องสร้าง อิมเมจให้ดูดีหน่อย
ผมมีต้องเดินทางไป ต่างจังหวัดและประเทศเพื่อนบ้านบ่อย จนมีครั้งนึงต้องไปสะหวัณนะเขต เพื่อนคนนึงก็ทักมาว่า ติดต่อ B สิ Bไปทำงานอยู่สะหวัณนะเขตได้ปีเศษแล้ว
ผมบอกว่า ไม่ค่อยสนิทกันไม่เป็นไร
จนเพื่อนพูดว่า เพื่อนคนที่นอนห้องรับแขกมันบอกหมดแล้ว สองคืนที่แฟรตพวกมรึงนอนห้องเดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เพื่อนรู้หมดแล้ว
เชรี่ย พูดไม่ถูก ทั้งอายทั้งเขิล แก้ตัวไปเพื่อนก็ไม่เชื่อ(ตอนนั้นผมเลเวลกามขึ้นเต็มหลอดแล้วครับ) ตอนนั้นวางตัวไม่ถูกเลย
นี่ข่าวแบบนี้ ขนาดเราผู้ชายยังเขิล แล้ว B ละ. ตลอดเวลาผมคิดถึงแต่ตัวเอง คิดเป็นตุเป็นตะ คิดแต่ไม่ทำ ไม่ทำแต่เสือกคิด
ตอนนั้นผมไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน พอมีเงินก็ไร้หัวใจมากขึ้น กามมากขึ้น
เหมือนดวงตาเห็นธรรม ผมเข้าไปศึกษาBผ่านเฟสและจากการถามเพื่อนอย่างละเอียด จนรู้ว่าเธออยู่ตรงไหนของสะหวัณนะเขต

ปกติไป ตจว.หรือตปท. ผมจะเอาน้องคนสนิทไปขับรถ หรือเพื่อนเที่ยวไปด้วยคนนึง แต่ทริปสะหวันนี้ผมไปคนเดียว ผมไปทำธุระก่อน แล้วแวะไปหาBที่ทำงานเลย
เจอครับ Bตกใจมาก แววตา รอยยิ้มยังสะอาด สดใสเหมือนเดิมเป๊ะ คำพูดยังเหมือนเดิม
ผมชวนเธอกินข้าวเย็นนี้ Bโอเค แต่ขอชวนเพื่อนสนิทไปด้วย