คือบ้านผมอยู่ สุราษ แต่บ้านยาย อยู่ พะเยา เวลาไปบ้านยาย ก็ต้องผ่านหลายจังหวัดใช้ไหมครับ ส่วนใหญ่จะแวะตามตัวเมืองสำคัญๆใช้เวลาหลายวันเพราะไปกันเอง แต่ที่ผมเจอคือ แขกขายผ้า ทำไมเหมือนจะมีทุกจังหวัดเลย แล้ว สุราษ บ้านผม ก็เห็นเยอะมากๆ ไม่เคยเห็นใครโบกซื้อสักคน

เขาโดนหลอกมาขาย หรือ ยังไง ใครรู้บ้างครับ ผมคิดไปถึงสายตำรวจก็มี

ปล. ขอเล่าเรื่องแขกขายโรตีให้ฟังนะครับ เขามาจากอินเดีย เป็นแขกที่พูดไทยดีมาก คือ สมัยนั้นพวกผมยังเรียนอยู่มัทยม ทุกตอนเย็นพวกเราจะชอบนั่งมิตติ้งที่บ้านพี่ชายผม คือเราจะย่าง หมู ต้มไก่ ย่างซีโครงหมูอะไรแบบนี้กินกันทุกๆตอนเย็น และพวกเราชอบสั่งโรตีกินกันประจำ ทุกๆหัวค่ำแขกคนนี้ เขาชอบแวะมากินเห้าขาว 2 เป๊ก ทุกวัน คือบ้านพี่ผมเป็นร้านของชำ ผมเลยมีโอกาสคุยกับแขกคนนี้บ่อยมาก

ผมถามเขาว่า ทำไมพูดไทยเก่งจัง เขาบอกว่า ใช้เงิน 2 พันไทย ในการเรียน ภาษาไทย เรียนจากอินเดียมาเลย ผมถามต่ออีกว่า มาอยู่ไทยกี่ปีแล้วคิดถึงบ้านที่อินเดียไหม แล้วเขาก็บอกคิดถึงแล้วหยิบรูปในกระเป๋าตังให้ผมดู เป็นรูปครอบครัวของแขกคนนี้ มีลูกสาว 1 คน เขาบอกอยากกลับบ้านคิดถึงลูกเมีย ผมนี้เกือบร้อง ตอนนั้นอายุ 17 อยู่ด้วย อ่อนไหวง่ายจริงๆ หลังจากวันนั้นพวกเราก็เลิก ย่างหมู แล้วเปลี่ยนนมาเป็น ไก่แทน วันไหนมีตังก็เนื้อวัว ก็มีนะที่บางครั้งเขาก็แวะนั่งกินกับพวกเรา แต่ ก็ได้ไม่นาน ราวๆ เดือนกว่าๆ เขาก็กลับบ้านเกิด เป็นความผูกพันธ์ที่ดีจริงๆ คิดถึงแขกคนนั้นมากๆ เกือบ 7 ปีแล้ว ไม่รู้เป็นไงบ้าง

เพราะต้องขายผ้าเอาหน้ารอดครับ

วิวัฒนาการ ครับ

ขายถั่ว ขายผ้า ปล่อยเงินกู้ เปิดร้านเครื่องใช้ไฟฟ้า


แต่พวกนี้ ขยัน ประหยัด จริงๆ ยอมรับเลยครับ

แขกขายผ้ามาตั้งแต่ยุคกรุงศรีแล้วครับ ... สืบทอดกันมา


สมัยก่อนผ้าที่คนไทยใช้มาต้งแต่โบราณก็นำเข้าจากอินเดียเป็นส่วนมาก ไม่ได้ผลิตเองทั้งหมด

ตอนเด็กๆไปซื้อผ้ากับแม่ เจอแขกพูดไทยอย่างชัด ตกใจมาก

แล้วเคยเห็นแขก ทำงาน โรงงานป่ะล่ะ

มีด้วยหรอครับ

ถ้าเจอขายเคบับนี่ผมจะรีบเข้าไปซื้อเลย รสชาติถึงใจกว่าคนไทยทำเองซะอีก อร่อยมาก แต่ก้หายากมาก เพราะไม่ค่อยมาแถวบ้านผม

ก็ไม่มีไงครับ เคยเห็นแต่ขายผ้าขายมุ้ง ขายถั่ว

ไม่เหมือนพม่า พวกนั้น โรงงานเอย ก่อสร้าง หนักเอาเบาสู้

พวกนี้แขกอินเดียส่วนใหญ่จะเป็นฮินดู ท่านน่าจะสับสนกับแขกขาวที่เป็นมุสลิม
จขกท.ก็เหมือนกันแขกอินเดียเค้าน่าจะกินหมูแต่ไม่กินเนื้อป่ะ

พี่ที่รู้จักกันบอกไอพวกนี้ มันขายถั่ว ขายผ้าไป พลางๆ มันจะได้รู้ว่ากลุ่มลูกค้าเงินกู้มันมีใครบ้าง

สักพัก กลายเป็นเจ้าหนี้เงินกู้ไปละ แรกๆก็ไม่เชื่อหลังๆร้านน้ำพริกหน้าคอนโดผม ชิ่งเงินกู้บังไปละ อดกินน้ำพริกเลย