หลายๆคนคงรู้กันเป็นอย่างดี ว่าประเทศไทยของเรา เคยมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอยู่หลายครั้ง ทั้งการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการปกครอง การเปลี่ยนแปลงเมืองหลวง การเปลี่ยนแปลงธงประจำชาติ หรือแม้กระทั่งการเปลี่ยนแปลงชื่อประเทศ ซึ่ง "ประเทศไทย" ที่เราเรียกกันอยู่นี้ไม่ได้มีชื่อว่าไทยมาแต่ต้น อันนี้หลายคนคงรู้ดีเพราะว่าในอดีตเรามีอีกชื่อว่า "สยาม" ซึ่งเป็นชื่อเรียกอย่างเป็นทางการของเรามาตั้งแต่โบราณกาลจนกระทั่งวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ.2475 เราจึงได้เปลี่ยนแปลงชื่อมาเป็นไทย ซึ่งแปลว่า เสรีภาพนั้นเอง แผนที่ประเทศไทย สยาม แปลว่าอะไรยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายของนักวิชาการทั้งหลายที่ร้ายไปกว่านั้นคือไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของคำว่าสยาม เรียกได้ว่าจู่ๆ ก็ถูกเรียกว่า สยาม แต่ที่ทราบแน่นอนคือสยามนั้นเป็นการเรียกของชาวต่างชาติ เพราะว่าคนไทยเรียกตัวเองว่าไทยหรือคนไทย แต่กลับไม่เรียกบ้านเมืองตนว่าไทยดังเห็นได้ว่าในอดีตนั้นเราเรียกชื่อประเทศตามเมืองเช่น อาณาจักรอยุุธยา หรือแม้แต่เรียกว่า ชาวสุโขทัย ชาวล้านนา เป็นต้น

พิทยา บุนนาค กล่าวเอาไว้ว่า "คนไทยเพิ่งลุกขึ้นมาทึกทักว่าแผ่นนี้เป็นของตัวเองโดยสมบูรณ์ (หลังจากเจ็ดร้อยปีให้หลังเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครมาทวงคืน) พร้อมทั้งประกาศให้โลกรู้เมื่อปีพ.ศ.2482 โดยท่านผู้นำจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ในภาษาไทยให้ใช้ประเทศไทยแทนประเทศสยาม" มีหลักฐานปรากฏอยู่หลายแหล่งอย่างชัดเจน อาทิ ในจดหมายเหตุลาลูแบร์ ซึ่งเดินทางเข้ามาในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช กล่าวถึงเราว่าสยามและเป็นนามที่ชาวโปรตุเกสเรียกเราทั้งยังปรากฏในแผนที่เดินเรือของฝรั่งเศสในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 อย่างชัดเจนว่าอาณาจักรบนลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยามีชื่อว่าสยามlbr20201 นอกจากนี้มีหลักฐานของคำว่า สยาม และคำที่ใกล้เคียงกันอยู่ในที่อื่นๆ เช่น ภาษามอญ เรียกคนไทยว่า หรั่วเซม (แปลว่า พวกสยาม) จนกระทั่งปัจจุบัน ชาวมลายูและผู้มีเชื้อสายมลายูในประเทศไทยก็ยังเรียกไทยว่าสยามจนถึงทุกวันนี้ ในภาษาเขมรคำว่าสยาม หมายถึง ขโมย โดยออกเสียงว่า ซี-เอม ความหมายของคำว่าสยามในภาษาเขมรจึงหมายถึง พวกขโมยป่าเถื่อน เนื่องจากในยุคที่ขอมเรืองอำนาจมีคนไทอพยพจาทางเหนือสู่ดินแดนที่เขมรปกครองอยู่ (ภาคกลางและอีสาน) จึงถูกกวาดต้อนเข้ามาใช้แรงงานสร้างปราสาทหินต่างๆ คำว่าสยามจึงถูกนำมาเรียกคนไทยเพราะในยุคนั้นชาวเขมรเห็นเราเป็นเพียงพวกป่าเถื่อน รูปสลักที่นครวัดที่มีภากำลังพลจากอาณาเขตต่างๆภายใต้การปกครองของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 มีภาพหนึ่งมีคำบรรยาใต้ภาพว่า "เนะ สยฺมกุก" (เนะ สยำกุก) แปลว่า นี่ พวกสยาม เป็นกองกำลังต่างหากจากละโว้ ซึ่งรูปสลักได้สลักแยกไว้พร้มคำบรรยาชัดเจน สันนิษฐานว่าเป็นไท-ลาวกลุ่มหนึ่ง แต่ยังมีหลักฐานไม่แน่ชัด
ตามจดหมายเหตุเก่าของจีน ได้ระบุว่าบริเวณไทยในปัจจุบันมี 2 อาณาจักร คือ เสียน (น่าจะหมายถึง สุโขทัย) และหลอหู (มีคนสันนิษบานว่าคือละโว้) ซึ่งอยู่ทางใต้ เสียนมักประสบปัญหาขาดแคลนอาหารต้องนำข้าวจากหลอหูจนในที่สุดทั้งสองรวมประเทศกันราชสำนักจีนจึงเรียกใหม่ว่า เสียนหลอกว๋อ และเรียกมาตอลดจนกระทั่งเปลี่ยนชื่อเป็นประเทศไทยจึงเรียกกันใหม่ว่า ไท่กว๋อ ในปัจจุบัน นักนิรุกติศาสตร์และนักประวัติศาสตร์บางคน เช่น จิตร ภูมิศักดิ์ ได้แสดงถึงความใกล้เคียงของคำว่า สยามและฉาน ซึ่งใช้เรียกคนไทยในตอนใต้ของจีน ทางเหนือของพม่าและรัฐอัสสัมของอินเดีย หรือแม้แต่ในหนังสือชินกาลมาลีปกรณ์ของพระรัตนปัญญาที่เชียนขึ้นในปี พ.ศ.2059 ก็เขียนถึงสยามว่า สยามเทเส วสึสุ แปลว่าสยามประเทศ ซึ่งมาจากความนิยมที่ชาวสิงหลใช้เรียกเราและพระรัตนปัญญาก็เรียกตามนั้นเพราะไปร่ำเรียนที่ศรีลังกามา
ต่อมาเมื่อเราเผชิญกับจักรวรรดินิยมตะวันตกในสมัยรัชกาลที่ 4 พระองค์พยายามดัดแปลงประเทศให้ทันสมัยและทำให้เกิดความเป็นรัฐชาติขึ้น และเริ่มมีการใช้ชื่อ "ราชอาณาจักรสยาม" อย่างชัดเจน ซึ่งการเรียกชื่อประเทศสยามโดยชัดเจนในรัชกาลที่ 4 นี้ทำให้การเรียกชื่อเมืองหลวงแทนอาณาจักรหมดไปรวมทั้งพระมหากษัตริย์ยังเปลี่ยนการเรียกตนเองจากพระเจ้ากรุงศรีอยุธยาทวารวดีมาเป็นพระเจ้ากรุงสยาม
หลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองมาสู่ระบอบประชาธิปไตยในปี พ.ศ.2475 และการแย่งชิงอำนาจทางการเมืองหลายครั้ง ในที่สุดเมื่อจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ก้าวขึ้นสู่อำนาจปลุกแนวคิดชาตินิยมและรัฐนิยมอย่างมาก ทำให้เกิดกระแสรวมชนเผ่าไทเข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน และต้องการให้ชื่อประเทศเป็นชื่อเรียกเดียวกับชนชาติของคนในประเทศ ป้องกันการที่คนชนชาติอื่นเข้ามายึดครองและตั้งชื่อประเทศเป็นประเทศของพวกเขาเอง จึงมีประกาศรัฐนิยมฉบับที่ 1 เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ.2482 เปลี่ยนชื่อประเทศ ประชาชนและสัญชาติมาเป็น ไทย แทน สยาม ซึ่งได้รับการคัดค้านจากบางฝ่ายว่าจะเป็นการทำให้คนเชื้อชาติอื่นไม่รู้สึกเป็นอันเดียวกันประเทศไทย แต่กระนั้นก็มีผลบังคับใช้มาถึงปัจจุบันและใช้ชื่อว่าประเทศไทยมาจนถึงปัจจุบัน นับเป็นมรดกของจอมพลแปลก พิบูลสงครามที่มีต่อชาวไทย มาถึงจุดนี้การที่จะเรียกว่าไทยหรือสยาม จะย่อมแสดงให้เห็นและเข้าใจกันได้อย่างดีนั้นเองว่าคือประเทศไทยในปัจจุบันนี้เอง

ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่คนรุ่นใหม่มองข้าม และเห็นว่าเป็นเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้ว แต่ก็ทำให้รู้เลยว่า เป็นการเปลี่ยนเพื่อรักษาสิทธิและผลประโยชน์ของคนไทยเช่นกันค่ะ
เรียบเรียงโดย: kaijeaw.com ขอขอบคุณที่มาจาก: knowleageeverything.blogspot.com

เอาจริงๆสมัยตาแปลกนี่คืออยู่ดีๆก็ประกาศ สั่งให้ทุกเผ่าพันธุ์ในประเทศ กลายเป็นคนไทยให้หมด

ไทใหญ่ มอญ ลาวล้านนา ลาวล้านช้าง แขกมลายู จีนอพยพ

คนไทยภาคกลาง(คนไทยพูดเหน่อ) ญวน เขมร/(อีสานใต้) อยู่ดีๆกลายเป็นไทยหมด
แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ถึงเราจะเป็นลาว จีน ญวน หรืออะไร แต่เราก็ถูกทำให้เป็นไทย แบบ ป. ไปแล้ว

ถือว่า จอมพล ป. รวมชาติได้เก่งนะ ผมก็เคยอ่านมา บังคับใช้วัฒนธรรมเดียวกันหมด อย่างการไหว้จริงๆไม่ใช่การทักทายของไทยทั้งหมด แต่ จอมพล ป. บังคับให้ใช้เหมือนกันหมดทั้งประเทศ


ถ้าไม่รวมชาติเป็นเนื้อเดียวกัน ผมยังไม่แน่ใจว่าไทยจะมีรูปแบบเหมือนพม่ามั้ยที่มีการแบบแยกเป็นชาติพันธุ์ต่างๆ

definition สำหรับผม คำว่าสยาม คือ ภาคกลาง รัฐเดิมภาคกลาง
แนวๆ อยุธยา ธนบุรี สุพรรณบุรี นอกนั้นไม่ใช่

เมื่ออยากสื่อสารไปยังโลกใบนี้ว่า รัฐเหล่านี้อยู่รวมกัน จึงใช้คำใหม่
สากลกว่า ดู Soft กว่า และมีตัวตนใหม่ด้วยกัน
ภูมิใจด้วยกันบ้่าง จึงใช้คำว่าไท ไทย Thailand อะไรทำนองนั้น

ซึ่งก็ได้ผล ใครมาอยู่ในดินแดนนี้ ก็ ไทย หมด

ซึ่ง มีทั้ง ไท จีน แขก ฝรั่ง คนเขา คนป่า อิสาน ใต้ ก็กลายเป็นคนพวกเดียวกัน
ทำให้แต่ก่อนอาจจะไม่ค่อยขัดแย้งนัก

ถ้าไม่ทำอาจจะเป็นแบบพม่าก็ได้ครับผมคิดว่า แต่ประวัติศาสตร์พื้นเมืองโดนเก็บหายไปหมดเลย