จอห์นคนเดิม เพิ่มเติมคือหมากินเวย์



หลังจากสร้างความ geek ให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ไปทั่วโลก นักฆ่าและหมาน้อย John Wick กลับมาอีกครั้งกับ John Wick : Chapter 2

คราวนี้ยังคงได้ผู้กำกับ และมือเขียนบททีมเดิมกับภาคแรก และเมื่อสเกลถูกถ่างออก ที่ว่างนั้นถูกเติมเต็มด้วยนักแสดงอย่าง Common และ Ruby Rose นักฆ่าที่หมายจะเอาชีวิตของจอห์น รวมถึง Riccardo Scamarcio ในบทตัวร้ายหลักของภาคนี้

สำหรับภาค 2 นั้น ตัวจอห์นยังคงมีปณิธานที่จะเกษียนตัวเองออกจากโลกขององค์กรนักฆ่ารับจ้างที่เขาเคยสังกัด เพื่อใช้ชีวิตบั้นปลายของตนกับสุนัขเพื่อนยากตัวใหม่ และบรรเทาความเจ็บปวดแห่งความอาลัยอาวรณ์ด้วยภาพ คลิป และสิ่งของดูต่างหน้าของภรรยาที่จากไป

หากจบแบบนั้นคงง่ายไป ว่ากันว่าองค์กรสีดำเหล่านี้เข้าง่าย แต่ออกยาก เมื่อเพื่อนร่วมองค์กรของจอห์นต้องการความช่วยเหลือ โดยมีพันธสัญญาเลือดเป็นสิ่งบีบบังคับให้เขาต้องกลับไปสู่โลกนักฆ่าใบเดิมอีกครั้ง แม้จะไม่เต็มใจก็ตาม

จอห์นจะทำอย่างไรกับสิ่งที่เขาถูกขอร้องให้ทำในภารกิจที่เขาไม่เต็มใจ และผลลัพธ์ของมันกำลังจะพาโชคชะตาเขาไปในทิศทางไหน เขาจะรักษาตัวรอดในโลกที่มีแต่นักฆ่าได้อย่างไร

ติดตามกันได้กับ John Wick : Chapter 2



ภาพยนตร์เรื่องนี้ คือความแอ็คชั่นชิบหายวายวอดที่ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลเหมือนเคย แต่หากคุณคิดว่ามันกลวง ๆ ยิงกันให้จบ ๆ ไป ต้องบอกว่าคุณคิดผิด

วัฒนธรรมขององค์กรนักฆ่าสุดแสน Unique เป็นสิ่งที่แฟน ๆ จดจำได้ดีในภาคแรก และเมื่อมาต่อกันภาค 2 มันก็ถูกหยิบมาขยายออกได้อย่างน่าสนใจ ไม่ดูการ์ตูนหรือเวอร์วังจนเกินไป

สิ่งที่ประทับใจของผมคือฉากแอ็คชั่น ด้วยความที่ผู้กำกับนั้นเคยเป็นสตั๊นแมนมาก่อน มันจึงไม่ยากที่เขาจะถ่ายทอดความดิบเถื่อนของการต่อสู้ออกมา ไม่ว่าจะเป็นการลำดับภาพที่ลื่นไหล มุมกล้องแปลก ๆ ที่ให้อารมณ์สับสนวุ่นวาย และการออกแบบฉากแอ็คชั่นที่ดูจริงมาก ถ้าเอาคนจริง ๆ ต่อยกัน สภาพคงจะทุลักทุเลแบบนี้

แม้โครงสร้างที่ถูกออกแบบมาจะยอดเยี่ยมเพียงใด หากผู้รับบทจอห์น วิคไม่ใช่เฮีย คีนู รีฟ มันก็คงจะสูญเปล่า ชายวัยเลขห้าสุดเท่คนนี้ ทำการบ้านสำหรับเรื่องนี้มาอย่างหนักหน่วง ไม่ว่าจะเป็นการฝึก Martial Arts แขนงต่าง ๆ ที่เหมาะกับการต่อสู้ระยะประชิด การใช้อาวุธสังหารต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นปืนสั้น ปืนกลกึ่งอัตโนมัติ หรือปืนลูกซอง เขาสามารถถ่ายทอดความเชี่ยวชาญที่ว่าออกมาได้แบบจริงจัง สวยงาม (โดยเฉพาะการเล็งปืน และการเปลี่ยนแม็กกาซีนที่โคตรเท่) และอย่าแปลกใจที่ฉากแอ็คชั่นเกือบทั้งหมด เฮียคีนูจะเล่นเองแบบไม่เกรงใจตัวแสดงแทน

ต่อมาที่หลายคนคงเห็น แต่อาจจะมองข้ามไปคืองานคอสตูมที่ดีมาก เสื้อสูท เสื้อตัวใน กางเกง รองเท้า มันซ่อนความเนี๊ยบแบบไฮเอนด์ไว้ภายในความทะมัดทะแมงอย่างลงตัว รวมถึงเหล่าตัวแสดงสมทบในเรื่องที่ทุกคนสวมชุดที่เหมาะกับธีมอิตาเลียนมั่ก ๆ

สุดท้ายที่พูดถึงคือภาพ และแสงที่ใช้ในเรื่อง มีความนีออนเล็ก ๆ ซึ่งมันถูกใช้มาต่อเนื่องจากภาคแรก และยังคงทำได้ดี เรียกว่าแคปจอมา หลายซีนทำเป็นโปสเตอร์หนังได้เลย ชอบมาก



มาส่วนที่ผมไม่ชอบกันบ้าง แม้ขึ้นชื่อว่าหนังแอ็คชั่นยิงสนั่นลั่นทุ่ง แต่เรื่องนี้กลับมีการ set up ตัวละครที่นานมากแม้จะน่าสนใจก็ตาม เข้าใจว่าต้องการขยายโลกนักฆ่าออกไป แต่การเล่าไม่พยายามกระชับเลย ทำให้ช่วงแรกนั้นผมง่วงพอสมควร

ต่อมาคือสิ่งที่สำคัญมาก ที่ผมขอเรียกว่า "ความจอห์น วิค" ที่ภาคแรกทำไว้ แวบแรกที่ผมได้ยินเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้คือ พระเอกไล่ฆ่าพวกมาเฟียทั้งแก๊งค์ เพียงเพราะมันฆ่าหมาของเขา ถ้าคุณสามารถสร้างหนังทั้งเรื่องด้วยแรงจูงใจคือเอาคืนที่มันฆ่าหมากูได้ ผมก็อยากดูครับ มันมีความเล่นใหญ่ในความโง่เง่าแบบที่เด็กผู้ชายจินตนาการไว้ครบถ้วน มันบ้าบอ ไม่มีเหตุผล แต่มันสนุกเพราะเขาทำสิ่งที่เราคิดไว้เด็ก ๆ ออกมาได้จริง ด้วยไดอาล็อคเช่น

"I once saw him kill three men in a bar... with a pencil, with a fucking pencil."

"It's not what you did, son. It's who you did it to."

"John wasn't exactly the Boogeyman. He was the one you sent to kill the fucking Boogeyman."

"John will come for you, and you will do nothing because you can do nothing."

"I heard you struck my son. And may I ask why?"
"Yeah, well, because he stole John Wick's car, sir, and, uh, killed his dog."

มันถูกใช้ในภาคสองน้อยมาก ทั้ง ๆ ที่มันเป็นสิ่งที่ทำให้ John Wick แตกต่างจากหนังแอคชั่นอื่น ๆ ในภาคนี้เราแทบไม่เห็นใครกลัวเขาเลย ไม่มีความบ้า ความโง่ มีแต่ความอยากเอาชีวิตคู่ต่อสู้ ความบู๊สะบั้นหั่นแหลกซึ่งผมเสียดายมาก ๆ

สุดท้ายที่ไม่ชอบคือน้องหมา ในขณะที่ภาคแรกเจ้าตัวน้อยดูมีความเป็น "ตัวละคร" มากพอสมควร แต่ภาคนี้เหมือนจะเห็นเพียงอุปกรณ์ประกอบฉากเฉย ๆ เท่านั้น



ภาพรวมของหนังเรื่องนี้เป็นหนังดีระดับมาตรฐาน ดูสนุก งานภาพเยี่ยม มีเนื้อเรื่องพอให้เสพได้ ที่พิเศษคือฉากแอ็คชั่นที่ดูเรียลมาก แม้จะน่าผิดหวังสำหรับกิมมิคของภาคแรกที่ถูกใช้น้อยไปหน่อย แต่สำหรับแฟนจอห์น วิคภาคแรกไม่ควรพลาดครับ

เพจ : โตแล้วคุยอะไรก็ได้
https://www.facebook.com/TalksWithKaowPong/

สปอย หรือไม่สปอยครับ ใส่หัวข้อหน่อย เผื่อคนอื่นอยากรู้ครับ

เรื่องฉากแอ็คชั่นผมเฉยๆ ที่ชอบมากคือ หนังมันขยายขอบเขตจากภาคแรกได้กว้างขึ้นมาก ได้เห็นระบบสังคมของนักฆ่า ชอบตรงนี้มากๆ

แล้วจะว่าไป คนเขียนบทก็เก่งมากนะครับ เพราะหนังนักฆ่ามันก็เฝือจนไม่เหลืออะไรให้เล่นแล้ว แต่ยังอุตส่าห์ทำหนังชุดนี้ที่แตกต่างออกมาจากเรื่องอื่นได้

รีวิวธรรมดาครับ ถ้าสปอยล์ผมจะแจ้งไว้ก่อน

ส่วนตัวผมดูแล้ว ผมว่าเฉยฯ อ่ะ ไม่ได้มันหรือสนุกอะไรขนาดนั้นนะครับ คหสต.นะครับ

น่าสนใจนะครับ แต่เกือบหลับแล้วอะ

ภาคแรกสนุกมั้ยครับ กำลังจะหาโหลดดู ถ้าไม่สนุกจะได้ไม่ดูครับ

สนุกครับ จากที่ทำภาคเดียวจบ มันฮิตจนต้องทำภาคต่อ

ผมดูแล้วรู้สึกว่าภาคแรกดีกว่ามาก ๆ ครับ ภาคนี้สำหรับผมคือเหมือนบทพยายามทำให้จอห์นเป็นนักฆ่าที่เทพยิ่งขึ้นแตกต่างออกไปแต่ยิ่งดูมันยิ่งรู้สึกย้อนแย้งกันเองครับ

ไม่ใช่ว่าผมเกลียดหนังแอ็กชั่นที่ไม่เน้นสมจริงนะ หนังเวอร์์ ๆ อย่าง Avenger หรือหนังที่เป็นนักฆ่าเทพอย่าง Equalizer ที่เวอร์มาก ๆ ผมก็ยังรู้สึกอินกว่าเรื่องนี้ภาคนี้ ง่าย ๆ คือผมดูแล้วไม่รู้สึกว่านี่คือนักฆ่าผู้ยิ่งใหญ่อย่างที่หนังพยายามปูเลย

สปอยล์นะครับ



รู้สึกเหมือนเอาดาราเกรด A มาเล่นในบทเกรด C เกรด D ถ้าให้คะแนนภาคนี้จริง ๆ ผมให้ 2/10 ครับ - 2 ที่ได้คือมีคีนูมาเล่นอย่างเดียวแค่นั้นครับ

ภาคแรกดูเมื่อกี้ชอบครับ มันส์มาก ส่วนภาค 2 ยังคิดว่าคงสนุกไม่แพ้กัน

สำหรับผมให้ภาคแรกสนุกกว่า

Equalizer เรื่องนี้จะมีภาคต่อมั้ย ชอบเป็นการส่วนตัว

ส่วนตัวชอบฉาก มุมกล้องอะไรสวยดี

ผมให้ ก้ำกึ่ง ชอบการขยายความ ของวงการ นักฆ่า ที่ดู จอร์นดู มืออาชีพที่สุด ในการทำงาน
เเต่หลายๆอย่าง มันก็ดูทำให้พระเอกเก่งมากๆ โดยการมอบความโง่ให้กับ ลูกกระจ๊อก ซะงั้น
อารมณ์หนังเรื่องนี้ คือ พยายาม ปรับความเวอร์ให้สมจริงขึ้น เเต่ดันยังไม่สุด....

เเต่อารมณ์หนัง โทนหนัง เเละภาพรวม ทำให้เรารู้เลยว่า Professional มากๆ