...เพราะเขาเกลียดสงคราม เขาจึงเข้าร่วมกับมัน...



หลังจากสร้างชื่อเสียงในฐานะนักแสดงมานาน วันนี้ Mel Gibson ถึงเวลาสร้างชื่อในฐานะผู้กำกับหนังคุณภาพอีกสักทีนึง เมื่อเขาได้ชักชวนนักแสดงหนุ่มสุดหล่ออย่าง Andrew Garfield มาเข้าร่วมกับภาพยนตร์สงครามโลกสุดแสนระอุ Hacksaw Ridge

ภาพยนตร์สร้างจากเรื่องจริงของ Desmond Doss พลทหารหนุ่ม ผู้ที่เข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 กับกองทัพสหรัฐ ด้วยเหตุผลแสนเรียบง่าย "เขาอยากช่วยประเทศของเขาด้วยการรักษาชีวิตของผู้คน มิใช่การพรากมันจากผู้อื่น"

เพื่อการนั้น เดสมันด์ จึงเลือก "ไม่จับอาวุธ" แม้เพียงนาทีในสงครามโลกครั้งที่สอง และลงไปมีส่วนร่วมในสมรภูมิรบในฐานะแพทย์สนาม
ในเหตุการณ์ประวัติศาตร์นั้น ดอสส์ สามารถช่วยเหลือทหารผู้บาดเจ็บได้มากถึง 75 ราย และได้รับเหรียญเชิดชูเกียรติในฐานะวีรบุรุษสงครามโลก

และเมื่อมันถูกดัดแปลงมาสู่ภาพยนตร์จอเงิน เราก็ได้รับชมวีรกรรมสุดแสนกล้าหาญในสมรภูมิเดือดอย่างสุดมัน



หนังเรื่องนี้แบ่งออกเป็นสามองค์ใหญ่ ๆ ในช่วงแรกจะเป็นการพาไปแนะนำให้รู้จัก เดสมันด์ ดอสส์ (แอนดรูว์ การ์ฟิลด์) ว่าโตมาแบบไหน เป็นคนเช่นไร และแรงจูงใจที่เขาอยากเข้าร่วมสงครามนั้นคืออะไร รวมถึงชีวิตรัก และคนที่เป็นคู่แท้ของเขานั้น มีจุดเริ่มต้นมาจากไหน

ช่วงต่อมา ตัวหนังพาเราไปพบกับความยากลำบากในการยืนหยัดจะเข้าร่วมสงครามโดยไม่จับอาวุธ ทำให้เขาต้องพบเจอกับอุปสรรคมากมาย ทั้งถูกดูถูกเหยียดหยามจากเพื่อนร่วมกองทัพ และการต้องทำงานภายใต้คำสั่งของผู้บังคับบัญชาที่เขาขัดคำสั่งด้วยศรัทธาของเขา

และช่วงท้าย เมื่อกองทัพที่จบหลักสูตร เดินทางมาถึงผาแฮกซอว์ จากนาทีนี้ไปจะเป็นสงคราม สงคราม และสงคราม เราจะได้ทราบว่าเดสมันด์จะทำเช่นไร เมื่อเขาอยากเพียงช่วยเหลือผู้คน ในขณะที่ข้าศึกของเขาไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม หมายจะเอาชีวิตทุกคนที่พบเจอ



ส่วนที่ผมชอบมากที่สุด (แต่หลายคนหลับ) คือสององค์แรกของเรื่อง ที่เล่าที่มาที่ไป ว่าเหตุผลที่ดอสส์เข้าร่วมสงครามคืออะไร แรงจูงใจที่น่าหงุดหงิดสำหรับเบื้องบนของกองทัพคืออะไร และอุปสรรคที่เขาต้องก้าวผ่านทั้งจากเพื่อนร่วมรุ่นที่คอยกลั่นแกล้ง และดูแคลน รวมถึงข้อหาร้ายแรงขั้นสุดจากกองทัพว่าด้วยการขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาที่เขาต้องรับมือจะเป็นเช่นไร เรียกว่า Set up มาดีมาก หนักหน่วงเข้มข้น ทำให้เราเอาใจช่วยตั้งแต่เขาตั้งแต่ยังไม่ไปไหน

ต่อมา แม้ Genre ของหนังจะเป็น Drama หนัก ๆ แต่ในส่วนของ Action นั้นคือจุดเด่นอีกอย่างของหนังเรื่องนี้ครับ ทันทีที่พวก Jap (ศัพท์ที่ฝ่ายกองทัพเรียก) ร้องให้สัญญาณยิงนัดแรก ทันใดนั้นห่ากระสุน และห่าระเบิดก็เสิร์ฟให้เราแบบไม่หยุดหย่อน แปบ ๆ ยิง แปบ ๆ ระเบิด สักพักยิง สักพักเขวี้ยงระเบิด เป็นซีนแอคชั่นที่โคตรมันอันดับต้น ๆ ของหนังสงครามยุคหลัง

และต้องชื่นชมผู้กำกับเมล กิบสันเลยว่า ทำออกมาได้บรรยากาศสงครามจริง ๆ เรารู้สึกถึงความสิ้นหวัง หวาดกลัว และมันต้อกย้ำเราว่าทุกคนที่เข้าร่วมกับมันจะพบกับความสูญเสียไม่ว่าทางใดทางนึงเสมอ

สำหรับคนที่กลัวดูไม่รู้เรื่อง บอกเลยว่าเรื่องนี้ตัดต่อ และลำดับซีนแอคชั่นดีมาก ลื่นไหลไปเรื่อย ๆ กล้องที่ไม่ส่ายไปมาชวนปวดหัวก็เป็นสิ่งดีงามอีกอย่างนึง เมื่อผนวกกับระบบเสียงจากโรงภาพยนตร์ คุณจะรู้ตัวอีกทีว่าจิกเท้า นั่งเกร็ง หยุดหายใจไปเป็นที่เรียบร้อย

ผมยกให้เป็น Mad Max : Fury Road เวอร์ชั่น WWII กันเลย (คนดูได้พักหายใจหายคอแค่ตอนกลางคืนเท่านั้น)

สุดท้ายที่ต้องชมคือพระเอกของผม แอนดรูว์ การ์ฟิลด์ สามารถถ่ายทอดเรื่องราวของดอสส์ได้อย่างไม่มีที่ติ เราไม่เห็นแอนดรูวในเรื่องเลยครับ เราจะเห็นเพียงชายอ่อนแอ ผู้มีหัวใจที่แข็งแกร่งเท่านั้น และอย่าแปลกใจเมื่อเขาได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมของ Oscar ในปีนี้



ด้านสิ่งที่ผมไม่ชอบ และเป็นปัญหาหนักมากในช่วงท้าย หนัง "พยายาม" มากไปนิดกับ Heroic Scene ซึ่งผมว่ามันเกือบ ๆ จะการ์ตูนอยู่แล้ว เราเข้าใจได้ดีว่าตัวจริงของเขาเป็นคนที่น่ายกย่อง แต่อย่าลืมว่าแท้จริงแล้วทุกคนในสงครามคือฮีโร่ของอเมริกาเช่นกัน หากลดทอนอารมณ์ตรงส่วนนี้ลงสักหน่อย ตัวหนังน่าจะมีมิติมากขึ้นครับ

และต่อมาตัวละครดอสส์นั้นแบนราบมาก ตั้งแต่ต้นจนจบ เราไม่ได้เห็นการพัฒาของตัวละครเลย เขาเป็นคนดี และเสียสละทุกอย่างเพื่อคนอื่นจริง แต่มันจะดีกว่าหากได้เห็นมุมอื่น ๆ บ้าง เช่นอารมณ์ลังเล กลัวตาย หรือความยับยั้งชั่งใจในการเสียสละตัวเองของเขา กลับกันเพื่อนพระเอก (มีเด่น ๆ อยู่คนนึง) เป็นตัวละครที่ดูเป็นคนมากกว่าเยอะมาก เราได้เห็นการเติบโตของเขา เมื่อเทียบกับช่วงแรกนั้น เหมือนจะเป็นคนละคนกันเลย



ภาพรวมของเรื่องต้องบอกว่าสนุกครบรส ดราม่าข้นคลั่ก ส่วนแอคชั่นก็บิ้วหนักมาก ไม่เคยนั่งดูหนังเรื่องไหนแล้วเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน การแสดงของการ์ฟิลด์สามารถแบกหนังทั้งเรื่องได้อย่างยอดเยี่ยม ตัวละครสมทบก็ทำหน้าที่ได้อย่างดี และมีการแทรกมุกเพื่อเบรคอารมณ์ได้ลงตัว เรียกว่ามาตรฐานสูงมากสำหรับหนังเรื่องนี้

เพราะฉะนั้นคนชอบหนังดราม่าสงคราม ระเบิดภูเขาเผากระท่อมไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง และในฐานะที่หนังถูกเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Oscar ในหลาย ๆ สาขา น่าจะการันตีคุณภาพของมันได้เป็นอย่างดี ไม่เสียดายเงินแน่นอนครับ

และเหมือนเดิม ไม่ว่าคุณจะกะเกณฑ์คะแนนในใจไว้เท่าไหร่ จำไว้ว่าต้อง + อีก 1 คะแนนให้กับความสวยสง่า เหมาะกับยุคเรโทรของ Teresa Palmer ด้วยครับ



ท้ายสุด ฝากเพจสำหรับพูดคุย ไม่ว่าจะเป็นสังคม ความรู้ และความบันเทิงทั่วไป
อยากได้กำลังใจ และคำติชมจากทุกคนนะครับ
เพจ : โตแล้วคุยอะไรก็ได้
https://www.facebook.com/TalksWithKaowPong/

น่ารัก

ผมว่า desmond ในเรื่องนี้ก็แสดงถึงพัฒนาการในด้านอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองออกมาได้ดีแล้วนะครับ มีบางช่วงหลุดๆ หลอนๆไปบ้าง

ผมว่าหนังต้องการแสดงถึงเรื่องศรัทธาของ desmond ด้วยหละครับว่าแก เป็นคนที่ยึดมั่นในความเชื่อ ศรัทธาของตนเอง ตัวละครเลยต้องหนักแน่นเข้าไว้

แต่ดูสีหน้าของตัวละครแล้วก็รู้เลยครับว่า ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาเหมือนกัน

รวมๆแล้วผมว่าเป็นหนังที่ดีเรื่องหนึ่งเลย

ทำดีมากอ่ะ ช่วงองก์2 นี่แหละ โคตรอึดอัดเลย แต่ฮาเยอะเหมือนกันนะ มีให้หัวเราะ ให้หายกดดันบ้าง

แถมๆคำคมจากหนัง

ชอบมาก คือมีหลายอารมณ์อะ กดดัน ฮา ขำ ซึ้ง ชอบฉากเดียวกับจขกท.

ส่วนตัวผมชอบฉากนี้สุด

ขอตอบด้วยรีวิวของผมในเฟสผมเองนะครับ

"หนังดี ไม่ต้องอวยเยอะ" #เพราะหนังมันขายตัวของมันเองอยู่แล้ว ช่วงปีที่ผ่านมาผมเห็นหนังถูกอวยจนเป็นกระแสเยอะมาก..แต่เมื่อเข้าไปดูกลับไม่เป็นอย่างที่คิด ไม่ถึงกับแย่หรือผิดหวัง..แค่มันไม่ปังอย่างที่อวยกันแค่นั้นเอง แต่มันไม่ใช่กับ #HacksawRidge ผมเข้าไปดูด้วยหัวที่โล่งโจ้งไร้ความคาดหวังใดๆ สิ่งเดียวที่ทำให้ผมเลือกเข้ามาดูเรื่องนี้คือชื่อของ #MelGibson เป็นเวลานานจริงๆที่ผมไม่ได้ดูหนังของลุงในโรงใหญ่ แต่ผมก็เป็นแฟนหนังของลุงมาตลอด..และการกลับมาครั้งนี้มันช่างตราตรึงใจเหลือเกิน หนังเล่าเรื่องได้ดีมากเรียบง่ายแต่ทรงพลัง.. "ทุกคนมีความเชื่อที่ต่างกันมันเป็นเรื่องปกติแต่สิ่งสำคัญคือคุณได้ยึดมั่นในสิ่งที่คุณเชื่อแค่ไหน" นั่นแหละคือสิ่งที่พระเอกได้แสดงให้เราเห็น..แม้แต่ในนาทีที่เป็นตายเท่ากันแต่เขาก็ยังเลือกที่จะกอดความเชื่อนั้นไว้แน่น! จนมันพาให้เราเชื่อไปกับเขา ลุ้นไปกับเขา เอาใจช่วยเขาจนเกร็งไปหมด..ถ้าจะพูดว่านี่คือการแสดงที่ดีที่สุดของ #AndrewGarfield ก็คงไม่ผิดแน่นอน ฉากสงครามถือเป็นงานถนัดของป๋าเมลจริงๆ เรียกได้ว่าทั้งมันส์และลุ้นหนักมาก อุดมส์ไปด้วยเลือดและความสมจริงอย่างที่สุด แน่นอนคนที่อ่านโพสนี้คงคิดว่า จั่วว่าไม่ต้องอวยเยอะ แต่เสือกแพล่มว่าแม่งดีทุกอย่าง แต่ผมบอกได้เลยว่า หากคุณไปดูคุณจะเข้าใจว่าทำไมผมต้องพล่ามมากขนาดนี้ คะแนนสำหรับผม 9/10 กันไปเลย.. ถือว่ากลับมาได้อย่างสมศักดิ์ศรีจริงๆ ป๋าเมล!!

ไปดูเถอะคับ รับรองไม่ผิดหวัง!

ปกติไม่ค่อยชอบวินซ์ วอห์น แต่บทในเรื่องนี้ทำให้ชอบแกขึ้นมาทันที

ดูทีไร ชอบคิดถึงรีส วิทเธอร์สปูน