จริงๆ มันมีแบบทดสอบพื้นฐานทางพฤติกรรมของผู้ชาย เพื่อสำรวจความเป็นเกย์อยู่ด้วยครับ ซึ่งบุคคลที่ให้คำปรึกษาด้านนี้จะรู้กันอยู่แล้ว ผมก็ขอข้ามไปก่อน
-------------------
ผมเอามาให้อ่านครับ
รายละเอียดในบทความนี้ยังไม่ครอบคลุม เป็นเหมือนความในใจมากกว่า แต่ผมเห็นว่า คนใน SS จะได้เข้าใจสายเหลือง ในบางแง่มุมจะได้เข้าใจกันมากขึ้นครับ
........
รายละเอียดทั้งหมดเป็นความรู้สึกของคนที่เป็นเกย์ และมีภรรยา ซึ่งผมคิดว่าหลายคนคงรู้สึกเหมือนผม มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ซึ่งผู้อ่านหลายท่านอาจจะรู้สึกแตกต่างกันไปได้ อย่างที่ผมบอกแต่แรก เนื้อหาทั้งหมดเพียงเพื่อต้องการ Share อีกมุมมองหนึ่งเท่านั้น

ผมเป็นเกย์ประเภทไหน
ผมเป็นชาย ที่มีรสนิยมรักชาย ซึ่งไม่มีท่าทางเป็นหญิงแม่แต่น้อย อายุอานามเข้าสู่วัยกลางคน

ทำไมผมถึงเป็นเกย์
ผม ตอบไม่ได้ มันเหมือนถูกโปรแกรมมาตั้งแต่เกิด ผมไม่เคยสนใจผู้หญิง มองยังไงก็ไม่มีอารมณ์ ผิดกับชายตาม Spec ของผมความรู้สึกมันคนละเรื่องกันเลย ถ้าเลือกได้แน่นอนผมไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้

ทำไมผมถึงแต่งงาน
ผมกับภรรยาเราเรียนด้วยกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ เรารู้จักกันมานาน ต่างคนต่างจบแยกย้ายกันไป เหมือนเหตุบังเอิญเรากลับมาเจอกันใหม่ เราเริ่มสานสัมพันธ์กันด้วยความรัก (ผมรู้สึกว่ามันคือความรักแท้ๆ) เพราะผมไม่มีความใคร่กับเธอเลยแม้แต่น้อย หลังจากคบกันในฐานะแฟน ประมาณ 4 ปี ผมตัดสินใจแต่งงาน ผมฝันที่จะมีครอบครัวที่สวยงาม ผมฝันที่จะมีลูกน้อยๆ เป็นครอบครัวที่อบอุ่น
*ประเด็น นี้ผมอยากบอกทุกคนว่า การที่เกย์อย่างผมตัดสินใจแต่งงาน มันไม่ใช่การแต่งเพื่อปิดบังสังคม และไม่เคยคิดจะทำไปเพื่อหลอกผู้หญิงดีๆคนหนึ่งให้ตายทั้งเป็น ทำไมผู้หญิงที่พบว่าสามีเป็นเกย์ต้องคิดว่า โดนหลอกด้วยนะ*

การทำหน้าที่
ผมกล้าพูดเต็มปากว่า ผมสามารถทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ ๆ มากกว่าชายแท้ๆ อีกหลายคนเสียอีก
- ผมไม่ติดเหล้า บุหรี่
- ผมไม่เล่นการพนัน
- ผมไม่เที่ยว
- ผมช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ค้างในใจ ที่ผมให้เธอได้ไม่เต็มร้อย
- ผมไม่สามารถมี SEX กับเธอได้อย่างสนิทใจ (เพราะเวลาที่ผมมี SEX กับเธอ ผมมักจะต้องใช้จินตนาการคิดว่าเธอเป็นผู้ชายแบบที่ผมชอบ) ซึ่งมันคงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วที่ผมคงสามารถทำหน้าที่นี้ให้เธอให้ได้

สถานการณ์ปัจจุบัน
ผมเดินทางมาถึง ระยะที่หลายคนเจอ ด้วยความที่เป็นเกย์ สิ่งที่ผมรู้สึกตอนนี้คือ มันเป็นพันธนาการที่บีบรัดหัวใจเป็นอย่างมาก ผมไม่รู้ทำไม ครอบครัวเราไม่มีปัญหากันเลย ครอบครัวอบอุ่น มีลูกวัยเรียนหนังสือ และผมก็ไม่ได้คบผู้ชายอื่น (แต่แน่นอนผมมีสังคมเกย์ ผมมีเพื่อนๆในกลุ่มนี้แน่นอน) ในขณะที่ยังเป็นครอบครัวกัน ผมหาทางออกด้วยการอ่านหนังสือธรรมะเยอะมาก สมองคิดได้นะครับว่าอย่างไหนถูกอย่างไหนผิด แต่มันบังคับจิตใจไม่ได้เลย มันทุกข์ มันสงัด มันหดหู่จริงๆ

สิ่งที่ผุดอยู่ในความคิดตลอดเวลา
1. ผมอยากที่จะเดินเข้าไปพูดกับภรรยาว่าผมเป็นเกย์ และขอโทษเธอที่ผมไม่ได้บอกตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่มันคือความจริง และผมก็เข้าใจว่ามันก็คงเป็นการยากที่เธอจะรับผมได้ รับสังคมของผมที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนได้
2. ผมอยากบอกเธอว่ายังไงผมก็เลิกเป็นเกย์ไม่ได้ ไม่ใช่ไม่อยากเลิกนะ เกิดมาเป็นอย่างนี้มันทุกข์ ทรมานมากๆ มันไม่ใช่ไม่สบายกินยาแล้วหาย มันฝังอยู่ในตัวผมมาตลอดตั้งแต่เกิด
3. ผมอยากแก้ปัญหาในใจผม ที่ผมหาสาเหตุไม่ได้ว่าเพราะอะไร ทำไมมันถึงทุกข์ ถึงเงียบสงัด เช่นนี้.

เห็นไม่ใส่ที่มา ผมก็นึกว่าน้าจริงๆ

ไม่ทันแล้วยอ่งมีประสบการณ์เล่นขี้ด้วย

ทัน

มีอะไรได้ แต่ไม่ได้รัก คอนเซปประมาณนี้
ทำไมในนี้ไม่มีใครไปลองผู้ชายซักที จะได้เข้าใจค่อมบ้าง

ใจเย็นๆ หัวมู้ก็บอกอยู่ อ่านดีๆจิ

**อันนี้พูดถึงที่มาของบทความนี้ ไม่ใช่คนตั้งกระทู้นะครับ**

ผมอ่านแล้วก็รู้สึกว่าถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นเกย์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงรสนิยมทางเพศได้ก็ไม่ควร "แต่งงานกับผู้หญิง" แต่แรกครับ ไม่ว่าจะวัตถุประสงค์ไหนหรือพูดดูดีแค่ไหนมันก็คือการปกปิดเพื่อฐานะทางสังคมน่ะแหละ (เพราะไม่งั้นคุณเปิดเผยแต่แรกไปแล้ว มันง่ายกว่าเยอะ

แล้วบอกอะไรนะ ทำหน้าที่ได้ดีกว่าผู้ชายแมน ๆ หลายคน ไอ้ที่ยกมาผมก็เป็นหลายคนก็เป็นก็ทำได้ อย่ายกหางตัวเองหน่อยเลย ตอนอ่านตอนแรกก็คิดว่ามีอะไรวิเศษที่แท้ก็แค่เรื่องดาด ๆ เอามายกหางให้ตัวเองดูดีซะงั้น ที่คุณบอกว่าทำสิ่งดี ๆ ทั้งหลายเนี่ยมันของโคตร "ปกติ" ครับและมันเทียบไม่ได้กับการที่คุณปกปิดผู้หญิงว่าคุณเป็นเกย์แล้วแต่งงาน คนละเรื่องเลย

ยอมรับเถอะว่าคุณเป็นเกย์ที่เห็นแก่ตัวครับ กระทั่งทำเรื่องเพศยังต้องจินตนาการผู้หญิงที่เอาอยู่ว่าเป็นผู้ชาย ไม่ไหวมั้งครับ

มุมมองเดียวกับผู้หญิงเลยครับ สาวๆ หลายท่านก็คิดงี้ครับ
ความทรมาณที่ต้องอยู่กินกับชายเกย์นี่ เจ็ปปวดกว่าโดนทิ้งอีกครับ

เกย์แต่งหญิง = เห็นแก่ตัว

น้าไม่แน่นอน

ไม่เป็น

ไม่รู้ตัว ว่าเป็น

เหมือนจะดี เอ๊ะยังไง
ให้น้าค่อมเดินสะดวกได้ไหม

ขอบคุณครับ
บางแง่มุม ที่ผมเจอมา ก็สวยงาม บางแง่มุมก็โหดร้าย

อย่ามองเป็นเรื่องตลก ผมว่าน่าเห็นใจะนะแบบนี้

ทำไมความรักต้องแบ่งเพศ

ถ้าเรื่องจริงก็ไม่น่าแต่งงานหรอก แบบนี้มันเห็นแก่ตัวชัดๆ

น่าเห็นใจนะครับ

แต่ทำไงได้ ในเมื่อคนเราเลือกเกิดไม่ได้

ติดตามท่านตั้งแต่กลายเป็นยอดชาย
ตอนนี้ อัพเลเวลแล้วเหรอคับ 555

แพร่มบอกว่าตัวเองน่าสงสาร แต่ยังทำตัวเป็นสามีที่ดี แต่รู้ทั้งรู้ว่าผิดเพศมาตั้งแต่เกิดแล้วจะเลือกมาแต่งงานกับภรรยาให้เขาต้องทนทุกข์ด้วยเพื่ออะไร แบบนี้บอกตรงๆว่าไม่เห็นใจอะ
ปล.ด่าเกย์ในเรื่องนะ ไม่ใช่ด่าจขม.

บอกช้าไป ไม่ทันละครับ

มีปัญหาแน่นอนครับถ้าแฟนรู้ขึ้นมา ผมว่าเรื่องใหญ่แน่ๆ สงสารลูกๆเน่อ เข้าใจอารมเด็กประถมโดนเพื่อนล้อไหม จะเป็นปมฝังใจไวเด็กได้เลยนะ

อ่านแล้วรู้สึกสงสารผู้หญิงนะครับ ฟินไม่สุด

แต่ถ้าไม่รู็และครอบครัวไม่มีปัญหาคงไปด้วยกันได้นะ บางทีผู้หญิงอาจจะรู้อยุ่แต่ไม่พูดก็ได้นะ ในเมื่อครอบครัวมีความสุขดี

ในเมื่อน้าเป็นเกย์แล้ว chuผมขอนะ

มันเป็นการคัดเลือกสายพันธ์โดยธรรมชาติน่ะครับ คนมันจะล้นโลกอยู่แล้ว ธรรมชาติมันก็มีกลไกอะไรหลายๆอย่างที่ต้องจำกัดและควบคุมประชากรไว้บ้าง เช่น ไวรัส นักล่า ภัยพิบัติตามธรรมชาติ สงคราม

เรื่องการชอบเพศเดียวกันเดียวก้ด้วย มันเป็นการคัดสรรแบบหนึ่ง สายพันธุ์บางจำพวกอาจจะดีก็จริงแต่มันซ้อนทับกันอยู่(เหมือนเสือในถ้ำเดียวกันอะแหละ) บางสายพันธุ์ไม่ดี ธรรมชาติจะเลือกเองว่าอันไหนควรอยู่ต่อหรือไม่อยู่ต่อ

แต่สำหรับผม ผมมองว่าเป็นเรื่องที่ดีเพราะสาวๆจะเหลือตัวเลือกน้อยลงในการเลือกคู่ครอง มีประโยชน์กับผู้ชายวัยกระสันมากขึ้น แต่คุณภาพจะออกมายังไงผมไม่รู้นะ ผมเองก็เลือกไม่ได้