https://www.facebook.com/fah.jilamiga/posts/10155660982354056



อันนี้ก้อพอเข้าใจง่ายน่ะ แต่ว่าพูดเร็วไปนิด

เสียดายช่วงหลังๆ ง่อมีปัญหาภายในเยอะจนบทบาทไม่ค่อยมี ทั้งปัญหาแดนใต้ ปัญหาชิงรัชทายาท จนสุดท้ายส่งผลให้ลกซุนตาย กว่าซุนกวนจะรู้ตัวก็ไม่ทันซะละ

เจ๊งสิรอไร

กวนอูนี่ใช่เทพเจ้าที่คนไทยชอบไปไหว้ป่ะ

เห็นด้วยเลยครับ ภาคปี 94 สุดๆแล้ว หน้าตัวละครแบบว่าดูแล้วอินที่สุด บทก็ละเอียด อันนี้ตัดไปตัดมาแถมตอนเยอะกว่าอีก

อ่านโคตรเพลิน
อยากรู้หลังจากนี้ มีไรต่อ

ใช่ครับ

คนจีนถือว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์

หนังฮ่องกงทำมาให้ดูบ่อยๆว่าตำรวจก็ไหว้เทพเจ้ากวนอู พวกมาเฟียก็ไหว้เทพเจ้ากวนอูเหมือนกัน

สงสัยมานานว่าทำไมม้าเฉียวพอมาอยู่กับเล่าปี่ทำไมไม่มีผลงานอะไรเลย
เคยอ่านผ่านตาว่าเล่าปี่ไม่ไว้ใจ อันนี้จริงไหมครับ

้มาเฉียวเป็นขุนพลที่เก่งมากๆคนนึง ระดับน้องๆลิโป้เลย

ที่ไม่ค่อยมีผลงานเพราะตายไวไปหน่อย มาอยู่ไม่กี่ปีก็ตาย

ตายตอนไปปราบชนเผ่าทางใต้กับขงเบ้งครับ

ถ้าม้าเฉียวยังอยู่ตอนขงเบ้งบุกภาคกลาง สุมาอี้มีหนาวแน่ๆ

ขออนุญาตเสริมการบุกขึ้นเหนือของขงเบ้งนะครับ

การบุกเหนือของจูเก่อเลี่ยง ขงเบ้ง มีดังนี้

ครั้งที่ 1 ปี ค.ศ.228 หลังพระเจ้าเว่ยหมิงตี้ โจยอย พึ่งขึ้นครองราชย์ ก่อนศึกจะเริ่ม เมิ่งต้า (เบ้งตัด) ผู้ว่าราชการจังหวัดซ่างยง อดีตขุนพลของสู่ฮั่นที่แปรพักตร์ไปอยู่กับรัฐเว่ย หลังพระเจ้าโจผีสิ้นพระชนม์รู้สึกว่าตนไม่ได้รับความสำคัญจึงจะขอกลับมาอยู่สู่ฮั่นดังเก่า หากเป็นเช่นนั้นจริงขงเบ้งจะได้เส้นทางซ่างยงไว้บุกรัฐเว่ยอีกทางหนึ่ง แต่เมิ่งต้าก็ยังแทงกั๊ก กล้า ๆ กลัว ๆ ไม่ลงมือเสียที ขงเบ้งจึงส่งคนไปปล่อยข่าวที่นครลั่วหยาง เมืองหลวงของรัฐเว่ยเรื่องกบฏของเมิ่งต้า ทำให้เมิ่งต้าไม่มีทางเลือกต้องกบฎทันที แต่ข่าวกบฎไปถึงหูซือหม่าอี้ (สุมาอี้) ที่ประจำการอยู่เมืองหว่านเฉิง ไม่ไกลจากซ่างยงเท่าใดนัก ซือหม่าอี้ไม่รอรับสั่งยกทัพไปปราบทันที ทำให้เมิ่งต้าไม่ทันตั้งตัวจึงถูกสังหาร เมื่อไม่อาจใช้เส้นทางซ่างยง ขงเบ้งจึงต้องประชุมเหล่าขุนศึกวางแผนการเดินทัพใหม่ ขุนพลพิชิตอุดร พระยาตูถิง เว่ยเหยียน (อุยเอี๋ยน) เสนอตัวว่าเขาขอทหาร 5000 กับกองส่งเสบียงอีก 5000 บุกเข้ายึดเมืองฉางอานทางเส้นทางคับขับตรงหุบเขาจื่ออู่ แต่ขงเบ้งปฏิเสธเพราะคิดว่าเป็นการเสี่ยงเกินไป ทหารฮั่นมีจำกัดไม่สามารถไปเสี่ยงในยุทธการที่หวังผล 50/50 แบบแผนเว่ยเหยียนได้

ขงเบ้งจึงใช้การเดินทัพเป็นสองทาง ให้ขุนพลพิทักษ์บูรพา พระยาหย่งชาง จ้าวหยุน (เตียวหยุน/จูล่ง) นำทัพล่อไปที่จีกู่ ทำทีเข้าตีเมืองเหมยเฉิง ซึ่งรัฐเว่ยหลงกลส่งแม่ทัพใหญ่โจจิ๋นนำทัพไปต้าน จึงเข้าทางขงเบ้งนำทหารมาอีกทางเข้ายึดเมืองหนานอาน อานติ้ง เทียนสุ่ย 3 หัวเมือง รวมถึงพื้นที่เขาฉีซานเกือบทั้งหมด เตรียมสืบเท้าเข้ายึดเมืองเซียงถิง เพื่อใช้เข้าตีนครฉางอานจ่อคอหอยนครลั่วหยาง เมืองหลวงของรัฐเว่ย พระเจ้าโจยอยตกใจมาก จึงสั่งนำกำลังทหารม้า 50000 ของจางเหอ (เตียวคับ) ไปต้านศึก ขงเบ้งรู้ข่าวก็ส่งขุนพลคนสนิทอย่างหม่าซู่ (ม้าเจ๊ก) กับขุนพลมากประสบการณ์หวังผิง (อองเป๋ง) ไปป้องกันตำบลเจียถิงฐานเสบียง โดยกำชับให้ตั้งค่ายคร่อมแนวเขา แต่หม่าซู่ฝ่าฝืนคำสั่งตั้งทัพอยู่บนเขาเพื่อเตรียมบุก ทำให้ถูกจางเหอปิดล้อม ตัดทางน้ำ พ่ายแพ้ยับเยิน ยังดีที่มีหวังผิงคอยช่วย จึงสามารถพาทหารบางส่วนรอดถอยไปได้ เมื่อเสียเจียถิงขงเบ้งก็ต้องถอยเพราะเสียเส้นทางส่งเสบียง โดยกวาดต้อนผู้คนจาก 3 หัวเมืองที่ยึดได้ ถอนกลับเมืองฮั่นจง ฐานกำลัง ส่วนจ้าวหยุนที่เป็นตัวล่ออีกทางก็สามารถหาทางถอยกลับโดยหลีกเลี่ยงความสูญเสียได้อย่างยอดเยี่ยม จากความล้มเหลวคราวนี้ทำให้ขงเบ้งขอลดยศตัวเองลง 3 ขั้น จากตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ (ต้าเจียงจวิน) เป็นขุนพลฝ่ายขวา (โย่วเจียงจวิน) ส่วนหม่าซู่ถูกกุมขังรอการสอบสวน แต่เขาเสียชีวิตก่อน ที่โดนลงโทษจึงเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาแทน

ครั้งที่ 2 ปี ค.ศ.229 ขงเบ้งบุกมาทางเมืองเฉินซาง ซึ่งมีขุนพลเฮ่าเจา (เฮ็กเจียว) รักษาอยู่ เมืองเฉินซางมีชัยภูมิที่ดีเหมาะแก้การตั้งรับเพราะอยู่บนเขา ขงเบ้งสั่งโจมตีโดยอุปกรณ์ที่เขาคิดประดิษฐ์ขึ้นอย่างรถหุ้มเกราะ บันไดเมฆ ก็ยังไม่สามารถตีเมืองได้ ประจวบกับโจจิ๋นนำทัพมาเสริม ขงเบ้งกลัวโดนกระหนาบจึงสั่งถอย แต่ขณะถอยก็สามารถสังหารขุนพลจอมพลังหวังซวง (อองสง) ที่โจจิ๋นส่งมาไล่ตามตีได้

ปีนี้ ขุนพลพิทักษ์ทัพ จ้าวหยุน (จูล่ง) เสียชีวิต ได้รับการอวยยศย้อนหลังเป็น ซุ่นผิงโหว หรือ พระยาภักดีสยบศึก ตอบแทนวีรกรรมความกล้า

ครั้งที่ 3 ปี ค.ศ.229 เช่นกัน ขงเบ้งสั่งการให้ขุนพลเฉินซื่อ (ตันเซ็ก) นำทหารเข้ายึดเมืองหวู่ตูกับหยิ่นผิง สองจังหวัดรวมถึงพื้นที่เฉินซางจากรัฐเว่ยได้สำเร็จ ทำให้ขงเบ้งได้คืนตำแหน่งอัครมหาเสนาบดี และแม่ทัพใหญ่ รัฐเว่ยตอบโต้ด้วยการส่งแม่ทัพใหญ่โจจิ๋นกับซือหม่าอี้นำทหารเข้ารุกฮั่นจงในปี ค.ศ.230 ในช่วงนั้นเกิดฝนตกหนักติดต่อกันเป็นเวลานาน ทั้งสองฝ่ายจึงไม่ได้รบกัน แต่ฝ่ายที่บุกมาเมื่อต้องเผชิญกับสภาพอากาศที่เลวร้ายกับภูมิประเทศทุรกันดารก็ประสบกับความยากลำบาก ซ้ำร้ายทหารไปจนถึงแม่ทัพใหญ่ทยอยป่วย จึงต้องถอยทัพกลับ ทว่าขุนพลกัวไหว (กุยห้วย) ผู้ใต้บังคับบัญชาของซือหม่าอี้หวังจะได้ความชอบจึงนำทหารบุกตีเมืองก่อนถอย แต่กลับโดนเว่ยเหยียน ขุนพลเจ้าถิ่นตอบโต้จนต้องถอยกลับในสภาพบอบช้ำ

ครั้งที่ 4 ปี ค.ศ.231 ปีนี้แม่ทัพใหญ่รัฐเว่ยโจจิ๋น ป่วยตาย รัฐเว่ยตั้งซือหม่าอี้ขึ้นแทนที่ ศึกนี้จึงเป็นศึกแรกที่ขงเบ้งกับซือหม่าอี้ปะทะกัน ขงเบ้งติดต่อเผ่าเชียง และเซียนเปยให้มาร่วมมือด้วย โดยขอให้ช่วยก่อกวนแนวหลังรัฐเว่ย จากนั้นจึงนำทหารบุกเข้ายึดเขาฉีซาน ซือหม่าอี้วางกำลังป้องกันที่เมืองซ่างกุย โดยมีขุนพลกัวไหวและขุนพลเฟ่ยเหยากับไต้หลิงถือพล 4000 ประจำการ และมีคำสั่งให้ตั้งรับห้ามรบแต่ขุนพลเหล่านั้นเลือดร้อนจึงนำทหารไปสู้กับขงเบ้งจึงพ่ายแพ้ถอยหนี ทำให้้ขงเบ้งสาารถแบ่งทหารไปทำการเก็บเกี่ยวพืชผลนอกเมืองได้สบาย ๆ แถมดักตีชิงกองเสบียงที่พระเจ้าโจยอยส่งมาช่วยได้ด้วย พอเก็บเกี่ยวเสร็จก็ถอยไปตั้งมั่นที่เมืองลู่เฉิง พร้อมตั้งป้อมปราการสองป้อมแถบเชิงเขาฉีซานใกล้แหล่งน้ำ ซือหม่าอี้ตอบโต้ด้วยการนำทหารเข้าจู่โจม นำโดย จางเหอ (เตียวคับ) กัวไหว (กุยห้วย) เฟ่ยเหยา ไต้หลิง ฝ่ายขงเบ้งสั่งขุนพลเว่ยเหยียน (อุยเอี๋ยน) เกาเซียง และอู่ปาน (งอปั้น) นำทหารเข้าตอบโต้ด้วยการแปรขบวนตีทัพซือหม่าอี้แตกพ่ายยับเยิน ซือหม่าอี้เสียทหาร 3000 นาย ชุดเกราะ 5000 ชุด และลูกธนูอีก 3100 ดอก

ซือหม่าอี้จึงนำทหารที่เหลือเก็บตัวตั้งมั่นไม่ออกรบอีก ส่วนขงเบ้งเมื่อได้เปรียบรุกคืบก็มีอันต้องถอยอีกแล้ว เมื่อทางพระเจ้าเล่าเสี้ยนแห่งสู่ฮั่นมีรับสั่งให้ถอนทหาร ส่วนหนึ่งมีบันทึกว่าหลี่เหยียน (ลิเงียม) รองเสนาบดีทำการจัดส่งเสบียงให้ไม่ทันจึงต้องเพ็ดทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนให้สั่งขงบ้งยกทัพกลับ แต่ผมกลับคิดว่าเป็นเพราะความระแวงของพระเจ้าเล่าเสี้ยน และหลี่เหยียนออกรับแทนมากกว่า เพราะคราวนี้ขงเบ้งต้องกลับไปที่นครเฉิงตู เมืองหลวงของฮั่นเพื่อจัดการสะสางเรื่องเลยทีเดียว ปกติจะกลับไปแค่ฮั่นจงก่อน สักพักจึงกลับเฉิงตูทีหลัง ซึ่งระหว่างถอยทัพก็ยังสามารถสังหารจางเหอ (เตียวคับ) ขุนพลเว่ยที่ซือหม่าอี้ส่งมาไล่ตามตีได้ที่หุบเขามู่เหมิน

ครั้งที่ 5 ปี ค.ศ.234 ขงเบ้งเตรียมบุกขึ้นเหนืออีกครั้ง หลังใช้เวลากว่าสามปีเตรียมการ ซึ่งรัฐเว่ยก็ได้ข่าวเหมือนกัน จึงให้ซือหม่าอี้นำทัพ 200000 เตรียมรับศึก ขงเบ้งอ่านเกมออกว่าซือหม่าอี้ต้องคิดจะทำศึกยืดเยื้อหมายรอทัพฮั่นเสบียงหมดแล้วถอยอย่างแน่นอน ขงเบ้งจึงนำทัพ 100000 บุกมาทางทุ่งอู่จ้าง ใกล้แม่น้ำเว่ยเหอ แล้วใช้ระบบถุนเถียนทำนารวมกับของชาวบ้าน แก้ปัญหาเสบียงขาดแคลนได้สำเร็จ เตรียมทำศึกยืดเยื้อ ส่วนซือหม่าอี้ก็ใช้วิธีตั้งรับเหนียวแน่นไม่ออกรบ เพราะจากการปะทะกันคราวที่แล้วทำให้เขารู้ถึงพิษสงของขงเบ้งดี จึงไม่หุนหันออกรบแต่เน้นตั้งรับอย่างใจเย็น ทั้งยังส่งสาส์นขอพระราชโองการห้ามรบของพระเจ้าโจยอยมาสยบขุนพลเลือดร้อนอยากออกศึกได้อีก และดูเหมือนสวรรค์ก็เป็นใจเพราะขงเบ้งเกิดอาการป่วยอย่างหนักจากการโหมงานหลายปี กระทั่งอาการหนักจึงตัดสินใจถอยทัพก่อนสิ้นชีพกลางศึก ณ ทุ่งอู่จ้างนั่นเอง ซือหม่าอี้ที่รอเวลานี้ก็ไม่รอช้ารับยกทัพติดตามตีทันที แต่เจียงเหว่ย (เกียงอุย) ที่รับคำสั่งสุดท้ายของขงเบ้งสั่งทหารตั้งกระบวนทำทีเข้าจู่โจม ซือหม่าอี้คิดว่าเป็นแผนลวงแกล้งตายของขงเบ้งจึงสั่งถอยไม่ตามตี ทัพฮั่นจึงถอยกลับอย่างปลอดภัย ส่วนซือหม่าอี้เมื่อรู้สึกผิดสังเกตุจึงค่อย ๆ ตามไป แต่ก็ตามไม่ทันแล้ว จึงได้พูดแก้เก้อว่า "ข้าอ่านใจคนเป็นได้ แต่ไม่อาจคาดเดาความคิดคนตายได้" เมื่อไปดูค่ายเปล่าของขงเบ้ง พบการจัดทัพที่ยอดเยี่ยมเขาจริงเอ่ยชมขงเบ้งว่า "สมเป็นผู้ที่มีสติปัญญาเป็นเลิศ"

ความล้มเหลวในการทำศึกของเจียงเหว่ยหรือเกียงอุย หากมองถึงสาเหตุหลาย ๆ อย่างจะเป็นที่น่าเห็นใจครับ เพราะอะไร ๆ ก็ไม่เป็นใจเลย

หลังขงเบ้งตาย ราชวงศ์ฮั่นยกเลิกตำแหน่งอัครมหาเสนาบดี แยกเป็นต้าซือหม่า สมุหพระกลาโหม ตำแหน่งนี้เป็นของเจี่ยงหว่าน (เจียวอ้วน) และแม่ทัพใหญ่ ต้าเจียงจวิน ตำแหน่งนี้เป็นของเฟ่ยอี (บิฮุย) โดยเจี่ยงหว่านยกเลิกนโยบายบุกเหนือของขงเบ้ง และแทบไม่มีการเคลื่อนไหวทางการทหารใด ๆ ทำให้ช่วงนี้เจียงเหว่ย (เกียงอุย) จะไม่มีบทบาทใด ๆ เลย แถมยังถูกเตะออกไปจากศูนย์กลางอำนาจด้วย แต่ในยุคเฟ่ยอีจะค่อนข้างผ่อนมาหน่อยโดยอนุญาตให้เจียงเหว่ยเคลื่อนกำลังทหารได้ แต่ก็จำกัดจำนวนที่หลักพันห้ามเกินหมื่นคน จำนวนเพียงเท่านี้จึงไม่อาจไปเอาชนะรัฐเว่ยได้เลย อีกทั้งกำลังหลักของเจียงเหว่ยจะเป็นชนเผ่าเชียงที่มาเข้าร่วมด้วยซ้ำ หาใช่ทัพฮั่นไม่ ซึ่งรวม ๆ แล้วน่าจะไม่เกินสองหมื่นคน แถมยังต้องมาเจอขุนพลสุดเขี้ยวชำนาญพื้นที่อย่างเฉินไท่ (ต้านท่าย) กัวไหว (กุยห้วย) แล้วยังเติ้งไอว่ (เตงงาย) ที่่มีกำลังทหารเต็มมือ เจียงเหว่ยจะแพ้ก็ไม่แปลกเลยครับ แต่ผลงานของเขาก็พอมี เจียงเหว่ยสามารถยึดครองพื้นที่หล่งซานและแถบเถาเฉิงได้บางจุด

ที่สำคัญในราชสำนักฮั่น นอกจากเฟ่ยอี (บิฮุย) แล้วที่เหลือไม่มีใครเป็นมิตรกับเจียงเหว่ย (เกียงอุย) เลย ทำให้การยกทัพไปแต่ละครั้งเขาแทบจะได้รับการหนุนหลังจากทางราชสำนักเท่าใดเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเห็นใจไม่น้อย

ประเด็นเรื่องม้าเฉียวถูกลืมหรือไม่ ???

ม้าเฉียวหรือหม่าเชา เมื่อมาเข้ากับเล่าปี่ก็ได้รับเกียรติอย่างสูงครับ หลังชิงนครเฉิงตูมาให้เล่าปี่ได้ ม้าเฉียวถูกตั้งเป็นขุนพลสยบประจิม (ผิงซีเจียงจวิน) ควบตำแหน่งเจ้าเมืองหลินจวี

ศึกฮั่นจง ปี ค.ศ.217-219 ม้าเฉียวเป็นทัพหน้าเข้าปะทะกับโจหอง,โจฮิว และเป็นกำลังทำศึกกับโจโฉ หลังเล่าปี่มีชัยตั้งตนขึ้นเป็นฮั่นจงอ๋อง ม้าเฉียวได้เลื่อนเป็นขุนพลฝ่ายซ้าย ซวอเจียงจวิน อันเป็นตำแหน่งเดิมของเล่าปี่ในราชสำนักฮั่น

ปี ค.ศ.220 เล่าปี่ขึ้นครองราชย์ ม้าเฉียวเลื่อนขั้นเป็นแม่ทัพกองทัพม้าเร็ว (เพี่ยวจี้เจียงจวิน) ควบตำแหน่งพระยาไถเฉิง และเจ้าแคว้นเหลียงโจว มีตำแหน่งระดับเดียวกับเตียวหุยที่เป็นแม่ทัพกองทหารม้าและรถศึก (เชอะจี้เจียงจวิน) เป็นรองเพียงขงเบ้งที่เป็นแม่ทัพใหญ่ (ต้าเจียงจวิน) เท่านั้น แถมลูกสาวของม้าเฉียวยังได้สมรสกับอานผิงอ๋อง หลิวหลี่ โอรสของเล่าปี่ด้วย แบบนี้คงเรียกว่าถูกลืมไม่ได้ครับ

หน้าที่สำคัญอีกประการของม้าเฉียวคือ การประจำการด่านเจี่ยเหมิง ป้องกันการรุกรานของเผ่าเชียง ซึ่งชนเผ่าเหล่านี้ต่างหวั่นเกรงม้าเฉียวและสกุลหม่า ทำให้สู่ฮั่นไม่เจอกับการรุกรานของชนเผ่าพวกนี้เลย

เมือง "เสียวพ่าย" นี่ชื่อไม่เป็นมงคลเลยจิงๆ

แต่โคตรขัดใจเลย น่าจะหาหน้าตา สุมาอี้ หล่อ ๆ ใกล้เคียง ขงเบ้ง

ตอนอ่านหนังสือ ม้าเฉียวมาช่วงแรกๆ นึกว่าจะผลงานเยอะ

พอได้มาอยู่กับเล่าปี่ กลับหายไปซะอย่างนั้น โผล่มาอีกทีก็จะตายอยู่ละ

กับอีกคน เกียงอุย ตอนอ่านนี่อินมาก ด่าเล่าเสี้ยนในใจ

ถ้ามีฮ่องเต้เป็นคนอื่น ก๊กของเล่าปี คงได้เป็นคนรวบรวมประเทศจีน

แต่เล่าเสี้ยนแม่ง โง่เกิ๊น