ไม่น่าเชื่อว่าเราจะตกหลุมรักหนังเรื่องนี้ หนังที่เล่าเรื่องราวของเด็กชายชาวไอริชที่รวบรวมเพื่อนในโรงเรียนใหม่แล้วตั้งวงดนตรีขึ้นมา เพียงเพื่อจะเข้าใกล้สาวที่ตนตกหลุมรัก ซึ่งจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ จุดนี้แหละ ที่กลายเป็นสิ่งที่เข้ามาเติมเต็มความฝันให้ไปไกลเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้

ความสนุกของหนังเรื่องนี้คือการเล่าเรื่องที่ไหลลื่นไปกับเสียงเพลงที่ใส่เข้ามานับสิบเพลง ไม่ว่าจะอารมณ์สนุก สุข เศร้า ก็สามารถเข้ามาช่วยเล่าเรื่อง ช่วยเติมเต็มได้อย่างดี

ในเรื่องที่เล่าถึงการตั้งวงดนตรี เดินทางตามความฝัน เราได้เห็นการรวบรวมสมาชิกในทีมที่แต่ละคนก็ดูแปลก ๆ เพี้ยน ๆ ไม่ใช่ตัวเด่นของโรงเรียน มาเล่นดนตรีด้วยกันได้ โดยมีโจทย์ใหญ่โจทย์แรกคือ “การทำ Music Video” ซึ่งถือเป็นจุดขายที่เป็นลูกเล่นเล็ก ๆ ของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้

เนื้อเรื่องที่เล่าถึงวงดนตรีของเด็กก็ทำออกมาได้ดูดี ไม่เกินวัย ไม่ดูเก่งเกินไป บททุกอย่างลงตัว ไหลลื่น ไม่มีอะไรให้ต้องติดขัด เป็นหนังที่ดูง่าย มีเรื่องความสัมพันธ์ของครอบครัว ความรักของหนุ่มสาว ประกอบกับเรื่องราวในสังคมโรงเรียนเล็ก ๆ ในไอร์แลนด์ ด้วย และที่สำคัญ ที่ขาดไม่ได้เลยก็คือเรื่องราวของเพื่อนร่วมวง ที่ค่อย ๆ เติบโตไปด้วยกัน แต่งเพลงด้วยกัน ค้นหาตัวเอง ค้นหาแนวเพลงที่ใช่ ทำ MV ทำโชว์บ้า ๆ บ๋อง ๆ ไปด้วยกัน รวมถึงอีกคนสำคัญที่เป็นเบื้องหลังของวงดนตรีนี้และเป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสำคัญที่ทำให้พระเอกของเรามาไกลได้ขนาดนี้ด้วย

เพราะการที่เล่าเรื่องได้อย่างสมบูรณ์นี่แหละ ที่ทำให้เพลงประกอบในเรื่องมีความเพราะมากขึ้น

มีช่วงหนึ่งที่พระเอกกับเพื่อนกำลังช่วยกันแต่งเพลงกันอยู่ 2 คน ..ค่อย ๆ ใส่ดนตรีลงไปด้วยกัน แล้วพอจังหวะเริ่มลงล็อค กล้องก็หมุนไป เห็นเป็นเพื่อนทั้งหมดในวงทีละคน ๆ มาเล่นพร้อมกัน ดนตรีมาหนักขึ้น เพลงเสร็จสมบูรณ์ ตรงนี้เราชอบมากเลย มันแสดงถึงพัฒนาการจากสิ่งที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ที่ค่อย ๆ ประกอบกันขึ้นมา จนออกมาเป็นเพลง เพลงหนึ่ง ซึ่งเป็นเพลงของทุกคน

และไม่ว่าหนังเรื่องไหนจะเอามาทำแบบนี้กี่ครั้ง ถ้าจังหวะการเล่าเรื่องมันสามารถทำให้ลงตัวได้ มันก็จะตราตรึงเราใหม่อีกครั้งอยู่เสมอ

อีกอย่างหนึ่งที่ชอบมากเลยก็คือฉากที่เล่นโชว์ ไม่ว่าจะโชว์บนเวทีหรือตอนทำ MV ก๊องแก๊งก็ตาม ยิ่งฉากหลัง ๆ นี่ทำดีมาก เพลงที่สนุกเราก็สนุกตาม อยากขยับขาตามไปด้วยเลย ส่วนตอนที่เศร้าเราก็พอจะอินอยู่เหมือนกัน

ด้วยความที่เป็นหนังวัยรุ่น มันก็เลยเป็นหนังที่มีความกวนตีน สอดแทรกมุขตลกมากมายแทบจะตลอดทั้งเรื่อง ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นมุขที่เข้าถึงง่าย อะไรที่ไม่คิดว่าจะเล่นก็เอามาเล่น บางอันก็แบบขยี้ไปกับอะไรก็ไม่รู้ แต่ดูไปดูมามันก็ตลกเฉยเลย ฮ่า ๆ


Sing Street เป็นหนังที่น่ารักมาก เป็นหนังที่ดูแล้วอิ่ม ดูแล้วยิ้ม ดูแล้วแอบหัวเราะออกมาโดยไม่รู้ตัว แถมยังโดนตลบหลังแกล้งให้เรากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร้องไห้ออกมาซะอย่างนั้น เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจจริง ๆ .



ฝากติดตามผลงานด้วยนะครับ https://www.facebook.com/MeMyWord/

ถ้าอาทิตย์หน้ายังไม่ออกว่าจะไปดูครับ

สร้างแรงบันดาลใจได้ดีมากๆครับ ชอบมากกว่าทั้งOnce และ Begin Again

ถึงแม้ว่าเรื่องราวจะดูขาดความสมจริงไปบ้าง แต่นี่คือหนังที่ผมชอบที่สุดในปีนี้ครับ

คล้ายๆ season change มั้ยครับ

พล๊อตเรื่องคุ้นๆนะ ว่ามั้ย

ฮาตรง Ziggy Stardust. กับ The Cure

หนุกดีครับ เพลิน หลายฉากขำกันลั่นโรงอยู่

ดูเพลินๆ มีมุขให้ขำ เพลงเพราะดี

ดูแล้วรู้สึกไม่เสียดายตังค์

เมื่อวานผมไปดูรอบสอง คนดูประมาณครึ่งโรง เทียบกับวันแรกที่ดูแล้วเพิ่มขึ้นเยอะเลย น่าจะกลายเป็นกระแสปากต่อปาก

เพลงแรกผมโคตรชอบเลย



ตัวละคร: ใครมันจะมาแต่งชุดคาวบอยร้องเพลง
ผม: (จริงของมึง ใส่ก็บ้าแล้ว)
ตัวละคร: วิลเลจพีเพิล
ผม: 5555555555555555555

โคตรลั่น

เสียดายตอนท้ายเหมือนหนังหมดแรง ยังไปได้ดีนั่นแหละ แต่รู้สึกแปลก ๆ
ช่วงกลางเรื่องดี ถ้านับแค่ตรงนั้นก็ดีกว่า once

เดวิด โบวี่.

ฮาไปครึ่งเรื่อง

ฉากนี้ลั่นจริง นึกถึง mv เพลงยุคนั้นมันเป็นแบบนี้จริงๆ

เซงเลยครับ เมเจอ เอกมัย หนังออกละ

เพลงประกอบในหนัง วิทยุเปิดให้ฟังบ่อยๆ ก็ว่าทำไมคุ้นๆ มาจากหนังเรื่องนี้นี่เอง


สำหรับผม เรื่องนี้ผมต้องบอกว่า ทั้งรักและทั้งเกลียดครับ 555+
หนังก็สนุกดีแต่เพลงยังไม่ค่อยโดนเท่าไร บอกกับมีอคติส่วนตัวอีกนิดหน่อย