ทรราช น. ผู้ปกครองบ้านเมืองที่ใช้อํานาจตามอําเภอใจ ทําความเดือดร้อนทารุณให้แก่ผู้อยู่ใต้การปกครองของตน. (อ. tyrant) เรียกลัทธิเช่นนั้นว่า ทรราชย์ หรือ ระบบทรราชย์. (อ. tyranny)

ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน



มุสโสลินี : วาระสุดท้ายของเผด็จการ

เบนีโต อามิลกาเร อานเดรอา มุสโสลีนี (Benito Amilcare Andrea Mussolini) เรียกชื่อโดยทั่วไปว่า "อิลดูเช" (Il Duce) แปลว่า "ท่านผู้นำ" เป็นจอมเผด็จการและนายกรัฐมนตรีของประเทศอิตาลี (พ.ศ. 2465 – พ.ศ. 2486) เกิดเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2426 ในครอบครัวที่ยากจนที่เมืองโดวีอาดีเปรดัปปีโอ (Dovia di Predappio) ในจังหวัดฟอร์ลิ แคว้นเอมีเลีย-โรมัญญา แต่ด้วยเวลาไม่นาน มุสโสลีนีได้กลายเป็นนักสังคมนิยมยุวชนที่หลักแหลมและมีอันตราย แต่ต่อมาต้องลาออกจากพรรคสังคมนิยมอิตาลีเนื่องจากสนับสนุนการเข้าแทรกแซงสงครามโลกครั้งที่ 1



ในปี พ.ศ. 2462 มุสโสลีนีได้เข้าร่วมการก่อตั้งพรรคสันนิบาตการต่อสู้แห่งอิตาลี (Fasci Italiani di Combattimento) หรือพรรคฟาสซิสต์เพื่อเตรียมเป็นกองกำลังปฏิวัติ ในปี พ.ศ. 2465 ได้เป็นนายกรัฐมนตรีซึ่งฉลองชัยชนะด้วย "การสวนสนามแห่งโรม" (เดือนตุลาคม) ล่วงมาถึงปี พ.ศ. 2468 เขาได้สถาปนาตนเองเป็นเผด็จการเต็มรูป บังคับให้ยกเลิกระบบรัฐสภาทดแทนด้วย "รัฐบรรษัท" (Corporate State) และวางระบบรวบอำนาจอย่างเป็นทางการ จัดตั้งนครรัฐวาติกัน (พ.ศ. 2472) บุกยึดอะบิสซิเนีย (ตั้งแต่ พ.ศ. 2478-พ.ศ. 2479 ปัจจุบันคือเอธิโอเปีย) และแอลเบเนีย (พ.ศ. 2482) ไว้ในครอบครอง พร้อมกับการประกาศเข้าร่วมเป็นฝ่ายอักษะกับอดอล์ฟ ฮิตเลอร์แห่งประเทศเยอรมนี



มุสโสลินีถูกจับกุมตัวได้เมื่อวันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2488 โดยกองกำลังปาร์ติซานของพรรคคอมมิวนิสต์อิตาลี ที่บริเวณใกล้ชายแดนอิตาลี-สวิสเซอร์แลนด์ ในขณะที่เขาพยายามจะหลบหนีออกจากอิตาลี และถูกประหารชีวิตด้วยข้อหาทรยศต่อชาติ ในวันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2488 โดยคำตัดสินลับหลังของคณะลูกขุนแห่งคณะกรรมการปลดแอกแห่งชาติ ร่างของมุสโสลินี ภรรยาน้อย และผู้นิยมลัทธิฟาสซิสต์คนอื่นๆ อีกประมาณ 15 คน ได้ถูกนำไปยังเมืองมิลาโน เพื่อแขวนประจานต่อสาธารณชน



นิโคไล เชาเชสกู (อังกฤษ - Nicolae Ceausescu; โรมาเนีย : Nicolae Ceauşescu) (26 มกราคม พ.ศ. 2462 - 25 ธันวาคมพ.ศ. 2532) เป็นเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์โรมาเนียระหว่าง พ.ศ. 2508 - 2532 และ เป็นประธานาธิบดีประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมโรมาเนีย ระหว่าง พ.ศ. 2518 - 2532



19 ธ.ค.2532 ระหว่างที่เชากับอีลีนาไปเยือนอิหร่าน ชาวบ้านเดินขบวนประท้วงบนถนนในเมืองหลวงกรุงบูคาเรสต์ เชาสั่งการมาจากอิหร่านให้ทหาร "หน่วยซีกูริตาเต" ออกไปปราบ ยิงประชาชนตายไป 1,104 คน บาดเจ็บ 3,352 คน

ฆ่าคนมือเปล่ามากๆ ทหารก็รู้สึกผิด เลยหันมาช่วยประชาชนรบกับเชาเชสคู ซึ่งกลับจากอิหร่านมาถึงกรุงบูคาเรสต์เมื่อวันที่ 20 ธ.ค. และในที่สุดวันที่ 22 ธ.ค. เชาก็พาเมียหนีออกจากบูคาเรสต์ พร้อมเงินสด 1,000 เหรียญสหรัฐ แต่ไปได้แค่ 75 กิโลเมตร ทหารก็จับได้ นำตัวมาขังไว้ที่ค่าย





ศาลประชาชน ถูกจัดตั้งขึ้นพิจารณาความผิดของเชากับอีลีนาในวันนั้น ใช้เวลา 2 ชั่วโมงก็ตัดสินให้ประหารชีวิตด้วยการยิงเป้า วันที่ 25 ธันวาคม ได้มีประกาศผลการสอบสวน Nikolai และ Elena Ceausescu โดยศาลทหารทั้งคู่ได้ถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยข้อหา 5 กระทง ด้วยกันคือ

1. การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ (เป็นไปได้ว่าได้มีการสังหารผู้คนไปกว่า 6 หมื่นคน)
2. มีการใช้อาวุธในการโจมตีผู้คนและใช้อำนาจรัฐโดยมิชอบ
3. มีการทำลายอาคารสิ่งก่อสร้างต่างๆ และสถาบันทั้งหลายของชาติ
4. มีการทำลายเศรษฐกิจของชาติ
5. มีการยักยอกฉ้อฉลทรัพย์สมบัติของชาติ(ไปกว่า 100 ล้านลิว) และนำเงินจำนวนเหล่านั้นไปฝากยังธนาคารหลายแห่งในต่างประเทศ



เชากับอีลีนาก็ถูกยิงเป้าอย่างสยดสยองในวันที่ 25 ธ.ค.2532







ในวันต่อมา ภาพวิดีโอสั้นๆ เกี่ยวกับการสอบสวนได้รับการออกอากาศ พร้อมกับภาพนิ่งซากศพของจอมเผด็จการและคู่ครอง หลังจากที่พวกเขาถูกประหารชีวิตแล้วภาพดังกล่าวได้ถูกถ่ายทอดซ้ำๆ อีกตลอดทั้งวัน และศพถูกทิ้งไว้ข้างกำแพง ไม่มีใครใส่ใจจะฝัง กระทั่งวันที่ 30 ธ.ค.2532 คนงานสุสานทนอุจาดไม่ไหวจึงนำศพไปฝัง และปักเสาหินเขียนชื่อไว้ให้





ซัดดัม ฮุสเซนเป็นประธานาธิบดีอิรักตั้งแต่วันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2522 ถึง 9 เมษายน พ.ศ. 2546 เมื่อเขาพ้นจากตำแหน่งระหว่างการรุกรานอิรัก พ.ศ. 2546 โดยกำลังผสมพันธมิตรนำโดยสหรัฐ หลังการจับกุมตัวซัดดัมในอัดดาวร์ ใกล้ติกรีตเมืองเกิดของเขา เขาถูกกักขังที่ค่ายครอปเปอร์ ซัดดัมถูกตัดสินประหารชีวิตโดยการแขวนคอ หลังพบว่ามีความผิดจริงและถูกพิพากษาฐานก่ออาชญากรรมต่อมนุษยชาติ โดยศาลอาญาอิรักสูงสุด ในการฆาตกรรมชาวอิรักชีอะฮ์ 148 คนในเมืองดูเญล เมื่อ พ.ศ. 2525 เพื่อเป็นการแก้แค้นต่อความพยายามลอบสังหารตัวเขา และถูกตัดสินประหารชีวิตด้วยการแขวนคอในวันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549









ผู้ร่วมเป็นสักขีพยานการประหารอดีตผู้นำอิรักเผยว่า "ซัดดัม ฮุสเซน" มีอาการขัดขืนเล็กน้อยและไม่ยอมสวมถุงคลุมศีรษะก่อนประหาร โดยได้ตะโกนสรรเสริญพระเป็นเจ้า พร้อมลั่นอิรักจะได้รับชัยชนะซ้ำไปซ้ำมาจนดวงวิญญาณออกจากร่าง



มุอัมมัร อัลก็อษษาฟี เป็นผู้นำประเทศลิเบียโดยพฤตินัย หลังจากการรัฐประหารในปี พ.ศ. 2512

เขาได้รับการขนานนามในเอกสารทางการและสื่อของรัฐว่า "ผู้ชี้นำการมหาปฏิวัติวันที่ 1 กันยายน แห่งมหาสาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบีย" ("Guide of the First of September Great Revolution of the Socialist People's Libyan Arab Jamahiriya") หรือ "ภราดาผู้นำและผู้ชี้ทางแห่งการปฏิวัติ" ("Brotherly Leader and Guide of the Revolution")

นับตั้งแต่การลงจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของตนเองในปี พ.ศ. 2515 กัดดาฟีเคยเป็นผู้นำประเทศที่ไม่ใช่กษัตริย์ที่อยู่ในตำแหน่งนานที่สุดในโลกหลังการเสียชีวิตของโอมาร์ บองโก ประธานาธิบดีแห่งประเทศกาบอง ในปี พ.ศ. 2553 และยังเป็นผู้นำลิเบียที่ครองอำนาจนานที่สุดนับตั้งแต่ลิเบียตกเป็นมณฑลหนึ่งของจักรวรรดิออตโตมัน เมื่อ พ.ศ. 2094





กัดดาฟีถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2554 หลังจากถูกประชาชนลิเบียลุกฮือต่อต้านเริ่มตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เดบิท - http://www.oknation.net/blog/nfedlion/2013/11/23/entry-1

ปล. นี่คือคำเขียนของเจ้าของบทความในบล็อกดังกล่าวนะครับ

อยากส่งให้ตู่อ่านเลยครับ

ตู่ นพพล

ตู่ พงศธร

อยากให้ใครบางคนอ่านจริมๆ

ทุกวันนี้คนอิรักกับลิเบียเรียกร้องหา ซัดดัมกับกัดดาฟี่อยู่เนี่ย การเมืองระหว่างประเทศล้วนๆ

ให้ตายสิไม่น่าซนไปหาข้อมูลวาระสุดท้ายของ จอมพลถนอม เลย

ตู่ ดิเรก

เฉพาะสองเคสนี้เห็นด้วยครับ เพราะจากที่เคยอ่านข้อมูลหลาย ๆ ที่มาประชาชนของประเทศเหล่านั้นจริง ๆ พอใจในผู้นำตัวเองนะครับ ต่างจากกรณีของตระกูลคิมของเกาหลีเหนือ (ที่คนรุ่นใหม่พยายามหลบหนีออกจากพรมแดนทุกวี่วัน) หรือเคสของเชาเชสคูมาก

เป็นเรื่องการหาผลประโยชน์ที่น่ารังเกียจของอเมริกาและการเมืองระหว่างประเทศล้วน ๆ ครับสำหรับสองกรณีนี้

ไอเราก็นึกว่า ตู่ พบธอร์

ตู่ ภพธร

ดีน่ะบ้านเราไม่ได้เป็นแบบนี้

ตู่ ดิเรก

ชั่วขณะหนึ่ง เราคิดไปว่า "ทรราช" "จอมเผด็จการ" "ผู้นำจอมโหด" ทั้งหลายจะอยู่ยงคงกระพัน ไม่มีวันหลุดจากอำนาจ...

กาลเวลาพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า คนเหล่านั้นก็มีวันไปจาก"อำนาจ"เช่นกัน
จะไปแบบใหนเท่านั้นเอง...อเนจอนาจ หรือสง่างาม หรือ....

แม้จะกล้ำกลืนฝีนทนเพียงใด...เราจงอยู่ดูวันที่พวกเผด็จการเหล่านั้น"ตกจากอำนาจ" ในสักวันในอนาคต...แค่นี้ก็เป็นความสุขเล็ก ๆ ของคนตัวเล็ก ๆ อย่างเรา


มีข้อเขียนของ ดร.โกรง วีรพงษ์ รามางกรู ในมติชนวันที่ 30 มิถุนายน 2559 น่าอ่านมาก ใช้เวลาอ่านไม่เกิน 10 นาที ลองอ่านดูนะครับ

http://www.matichon.co.th/news/194503

ตู้ จดหมาย

ปณไรส่งไรได้มั้ง เอาใส่จดหมายส่งไปเลย

มันมี Game Of อยุธยา Thrones ด้วยนะครัช

ก็คงจะจริง....

ประวัติศาตร์ประเทศบราซิล ทหารปฏิวัติ สำเร็จ ไม่เคยติดคุก จอบอ

แหม่เห็นแล้วนึกถึงประเทศนึงเลย

กัดดาฟี่ นี่ทำเพื่อ ลิเบียเยอะอยู่นะ แต่ต้องมาจบชีวิต เพราะแข็งเกินไป ไม่ยอมอ่อน

อยู่ที่คนด้วยครับ นายลีกวนยู เป็นผู้นำสิงคโปร์มายาวนาน พอจากไปคนร้องไห้ทั้งประเทศ
ผมไม่สนจะเผด็จการ หรือประชาธิปไตย ถ้านำพาประเทศไปในทางที่ถูกต้อง ถ้าประชาธิปไตยมันโกงกินสบั้นหั่นแหลก บ้านเมืองลุกเป็นไฟ แบ่งพรรคแบ่งพวก ฆ่ากันง่ายเพียงเพราะคิดเห็นต่าง เป็นเผด็จการบ้านเมืองสงบเรียบร้อยก็ไม่ได้แย่ตรงไหน

เสียดายที่ในประเทศสารขัณฑ์ จุดจบของทรราชผู้ยึดอานาจดีกว่ามากๆ (อาจแค่โดนยึดทรัพย์ หรือป่วยตายเท่านั้น) ด้วยจิตสำนึก "ทาส" ของคนสารขัณฑ์ที่ยอมทนกดขี่จากผู้มีอำนาจที่ผลัดเข้ามาหาผลประโยชน์คนแล้วคนเล่า..

ข้อเสียของการเห็นจุดจบของเผด็จการคือ ต้องรอ "เวลา" ยาวนานกว่าจะเห็นพวกมันถึงจุดจบ ซึ่งป่านนั้นก็ไม่รู้ว่าจะมีผู้เคราะห์ร้ายอีกเท่าไหร่

นี่อาจเป็นเหตุผลที่บางคนที่หนีออกนอกประเทศ ไม่กล้ากลับมาเมืองไทย

เผด็จการแถวบ้านเราไม่เป็นอย่างนี้นะ เท่าที่เห็นพอโดนกดดันมากๆก็แค่คืนอำนาจไม่โดนลงโทษย้อนหลังอะไรเท่าไร อย่างมากก็ยึดทรัพย์ย้อนหลัง ดูอย่างปู่หมีไชที่ชอบรับจ๊อบรับร่างรัฐให้เผด็จการก็มีชีวิตดีๆจนแก่นะ