"เรื่องนี้ ดีมาก "
.....
ณ ครั้งพุทธกาล...

พระพุทธเจ้า เสด็จประทับอยู่กลางป่า ช่วงปลายฝน ต้นหนาว มีชายคนหนึ่ง ซึ่งมีอาชีพ เป็นคนเลี้ยงโค (นายโคบาล) ได้มาพบเข้ากับพระพุทธเจ้า ซึ่งไม่ทราบว่าเป็น พระพุทธองค์ จึงเข้าไปถามว่า ขอโทษขอรับ ท่านเป็นใคร
.....
พระพุทธเจ้า ทรงตรัสตอบว่า เรา ตถาคต
......
นายโคบาล ตกใจ บอกว่าพระองค์มานั่งอยู่กลางป่าได้อย่างไร พระองค์มีความสุขไหม
......
พระพุทธองค์ จึงทรงตรัสตอบว่า เธอรู้ไหม ในบรรดาคนที่มีความสุขที่สุดในโลก ฉันเป็นหนึ่งในนั้น
....
นายโคบาลได้ยินพระดำรัสเช่นนั้น ถึงกับตัวชาและมีความปิติ ด้วยอำนาจของพระพุทธองค์
.....
พระพุทธองค์ ตรัสถามต่อว่า เธอกำลัง ทำอะไร
.....
กระหม่อมฉัน ตามหาวัว ขอรับ
วัว กี่ ตัว
.....
๑๖ ตัว ขอรับ
แล้วตอนนี้ วัว อยู่ไหน
.....
วัวหาย ทั้งหมดเลยขอรับ
เธอ คิดว่าฉันมีวัวไหม
ไม่มี ขอรับ
คน ไม่มีวัวอย่างฉัน มีโอกาสทุกข์เพราะ ไม่มีวัวไหม
ไม่มี ขอรับ
เห็นไหมว่า คนมีวัว ทุกข์เพราะวัว คนไม่มีวัว ก็ไม่ทุกข์
.....
พระพุทธเจ้า ตรัสถามต่อ
ในเมืองนี้ ใครมีอำนาจ มีเงินทองมากที่สุด
พระเจ้าพิมพิสาร ขอรับ
พระเจ้าพิมพิสาร มีอำนาจเงินทองที่สุดในเมือง มานั่งเล่นกลางป่าอย่างฉัน ได้ไหม
.....
ไม่ได้ ขอรับ
ก็มีอำนาจ เงินทองขนาดนั้น ทำไมมานั่งเล่นอย่างฉันไม่ได้
ถ้าพระเจ้าพิมพิสาร ออกมานั่งเล่นชายป่า อย่างพระองค์ ก็จะถูกปฏิวัติได้ขอรับ
.....
เห็นไหม ระหว่างฉันกับพระเจ้าพิมพิสาร ใคร มีความสุขกว่ากัน
พระพุทธองค์ ขอรับ
.....
พระพุทธศาสนา สอนว่า วิถีแห่งความสุขไม่ได้อยู่ที่ความมี หรือ ความจน อยู่ที่เรา ยินดีในสิ่งที่มี รุ้จักพอดีในสิ่งที่ได้ เท่านี้ก็มีความสุขแล้ว
*************************
โค 16 ตัว ที่ทุกคนเลี้ยงไว้ มีตั้งแต่ พระราชา เศรษฐี ประชาราษฎร์ทั่วไป พ่อค้า ฯลฯ
.....
พระพุทธเจ้าไม่มี พระปัจเจกพุทธเจ้าไม่มี พระอรหันต์ไม่มี พระอนาคา พระสกิทาคา พระโสดาบัน มีน้อย
ปุถุชนทั่วไปมีมากหนาแน่น ... เรียกว่า # อุปกิเลส16
....
อุปกิเลส (อ่านว่า อุปะกิเหลด) แปลว่า ธรรมชาติที่ทำให้ใจเศร้าหมอง, เครื่องทำให้ใจเศร้าหมอง หมายถึง สิ่งที่ทำให้ใจเศร้าหมองขุ่นมัวไม่แจ่มใส ทำให้ใจหม่นไหม้ ทำให้ใจเสื่อมทราม กล่าวโดยรวมก็คือสิ่งที่ทำให้ใจสกปรก ไม่สะอาดบริสุทธิ์นั่นเอง
.....
อุปกิเลส แสดงไว้ 16 ประการคือ
......
ความเพ่งเล็งอยากได้ไม่เลือกที่
ความพยาบาท
ความโกรธ
ความผูกเจ็บใจ
ความลบหลู่บุญคุณ
ความตีเสมอ
ความริษยา
ความตระหนี่
ความเจ้าเล่ห์
ความโอ้อวด
ความหัวดื้อถือรั้น
ความแข่งดี
ความถือตัว
ความดูหมิ่น
ความมัวเมา
ความประมาทเลินเล่อ
ดังนี้แล

อ่านเพลินดีครับ สอนให้คิดให้เห็นด้วยตัวเองล้วนๆเลย

ขอบคุณครับ

ชอบมากครับ โหวตให้เลย

คำสอนดีแต่คนไม่ค่อยจะศึกษาหรือหาอ่านกัน
ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือเรียน แต่พอมีโอกาสได้อ่านหนังสือนักธรรม ก็รู้สึกว่ามันสนุกนะยิ่งพุทธประวัติออกแนวเหนือธรรมชาติแฟนตาซี แต่ก็ไม่ได้สนใจตรงนั้นมาก เลือกที่จะมองเรื่องแนวคิดข้อคิดมากกว่า
บอกได้เลยว่าคำสอนเมื่อสองพันกว่าปีก่อนยังใช้ได้ในปัจจุบัน
ผมเป็นพุทธที่นับถือพระธรรม มากกว่าพระสงฆ์และพระพุทธรูป มันทำให้ไม่มองโลกในแง่ดีหรือแง่ร้ายจนเกินไป แต่มองเห็นโลกในความเป็นจริงมากขึ้น

“ ดูก่อนอานนท์ บางทีพวกเธอจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า ปาพจน์มีพระศาสดาล่วงแล้ว พระศาสดาของพวกเราไม่มี ข้อนี้พวกเธอไม่พึงเห็นอย่างนั้น ธรรมก็ดี วินัยก็ดี อันใดอันเราแสดงแล้ว ได้บัญญัติไว้แล้วแก่พวกเธอ ธรรมและวินัยอันนั้นจักเป็นศาสดาแห่งพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา ”

ปล. ไม่เคยอ่านของศาสนาอื่นเท่าไหร่ก็เลยไม่รู้ว่าคำสอนจะเหมือนกันมากน้อยยังไง

ขอบคุณครับ...สาธุ


ระงับความ ไม่พอ นั่นล่ะสุขที่แท้

คนป่วยใกล้ตาย...ขอแค่...มีชีวิตรอดก็พอแล้ว
พอมีชีวิตรอด...ก็ขอ...มีกินมีใช้ก็พอแล้ว
พอมีกินมีใช้...ก็ขอ...อะไรต่อมีอะไรเพิ่มอีกเรื่อยๆ
สิ่งที่เพิ่มเข้าไปเรื่อยๆ นี่ล่ะทำให้ยังทุกข์อยู่
...ถ้าเราปล่อยเป็น...ก็เย็นใจ สาธุ

บางครั้งเราอาจมองความสุขจากการมีนั้นมีนี้มากไป
บางที่อยากให้มองความสุขจากการไม่มีดูบาง
แค่มุมมองเปลี่ยนเราก็ได้ความสุขเพิ่มขึ้นเลย

รูปประกอบไม่ค่อยดีหนะ พระพุทธเจ้าคงไม่นั่งท่านีั

ดีมากเลยครับ

อ่านแล้วผมรู้สึกถึงคำว่า อกาลิโก เลย

มันแปลว่าอยู่เหนือกาลเวลารึเปล่า ผมไม่รู้นะ แต่คิดว่าน่าจะใช่ 555555555

คือรู้สึกเหมือนคำของพระองค์มันพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์ยังไงไม่รู้ ถึงจะผ่านมาสองพันกว่าปี ก็ยังเป็นจริงตามนั้น

แอบคิดเหมือนกันเลยครับ

ท่านมาจากตระกูลกษัตริย์ การนั่งนอนยืนเดินน่าจะดูสงบสำรวมมีสง่าราศีกว่านี้

อันนี้เหมือนพวก เจ้าชายเจ้าสำราญยังไงไม่รู้ 55555555

ไม่ใช่แต่ตระกูลกษัตริย์

ในพระธรรมวินัยก็สอนให้กระทำกายยอย่างสำรวมในทุกอิริยาบทเลยครับ

พระวินัยตามพระไตรปิฏกเช่นหมวดปาจิตตีย์ลงไป หลายๆข้อหากพิจารณาดูดีๆ จะเห็นว่าแงด้วยความสง่างาม ขนบ ธรรมเนียมตามจารีตของกษัตริย์ในอดีต

ยกตัวอย่างง่ายๆ ห้ามวิ่ง(ยกเว้นภัยมา) ลองคิดดูว่าพระวิ่งบิณฑบาตรคงดูไม่จืด(กษัตริย์ ช้าง สมณะ เหล่านี้ไม่วิ่งเป็นธรรมดา)
อย่างธรรมเนียมการกินการฉัน เช่น เราจะไม่ฉันเสียงดัง ไม่มีเสียง เป็นต้นใ

ชอบมากคับ กุศโลบายของพระพุทธองค์นี่เฉียบขาดจริงๆ

เราสามารถมีความสุขโดยที่ท้องไม่อิ่มได้ไหมครับ?

สงสัยเฉยๆ