น่าจะไม่ใช่วันพระนะ  

เป็นธรรมะ กับเรื่องใกล้ตัวดีครับ น่าจะนำไปใช้ และเข้าใจกันได้ง่าย
หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับทุกท่านครับ

อนุโมทนาบุญแก่ผู้ที่สนใจทุกท่าน และ ขอให้บุญรักษาครับ

-โทษคนอื่นได้กิเลส โทษตนเองได้ปัญญา
-กิเลสไหลท่วมท้นใจทั้งคืนวัน คิดว่าปัญญาเพียงน้อยนิดจะเอาชนะกิเลสได้

*ควรใช้ปัญญาพิจารณาทุกครั้งในการรับข้อมูล ไม่ให้เชื่อสิ่งใด ๆ อย่างงมงายโดยไม่ใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นจริงถึงคุณโทษหรือดีไม่ดีก่อนเชื่อครับ


ขอบคุณ เวป raksa-dhamma ครับ
--------------------------------------------------------------------------


คำถาม
อยากเรียนถามว่าจริงไหมคะที่ว่าชาติก่อนเราเคยทำไม่ดีกับคนนี้ไว้แล้วพอมาชาตินี้เราถึงต้องมาใช้กรรมที่เราได้ทำไว้กับเขาแฟนดิฉันเขาไม่รักดิฉันดูถูกดิฉันสาระพัดทั้งเห็นแก่ตัวกับดิฉันเกี่ยวไหมค่ะว่าดิฉันอาจจะเคยทำกรรมกับเขาไว้จะมีวิธีที่จะทำให้ดีได้ไหมค่ะ

คำตอบ
ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะหากมุ่งหมายเอาอย่างนั้น ก็จะเป็นไปกับความสำคัญว่า ชาตินี้เกิดเป็นคน อย่างไรเสียชาติหน้าก็ต้องเกิดเป็นคน สุนัขเกิดมาแล้วตายไปก็จะต้องเกิดเป็นสุนัข ..อย่างนี้ ยังอยู่ในความเห็นไม่ถูกต้อง
กรรมนั้นย่อมจำแนกสัตว์ ดังนั้น ยกตัวอย่างบุคคลคนหนึ่งกระทำกรรมไว้ไม่ดีกับท่านผู้มีศีลอันยิ่งคนหนึ่ง
ในกรณีอย่างนี้ พึงเห็นว่า เพราะวิบากไม่ดีแต่ครั้งหนหลังของท่านผู้มีศีลนั้น ยังคงมาตามส่งผลได้เพราะพรั่งพร้อมด้วยปัจจัยหลายๆอย่างประกอบกัน แม้ในชาติปัจจุบันท่านจะเป็นคนดีมีศีล แต่อำนาจแห่งกรรมชั่วไม่ไร้ผล หากได้โอกาสเหมาะก็ย่อมต้องส่งผล
พึงเห็นผู้กระทำกรรมชั่วต่อผู้มีศีล กระทำไปเพราะกิเลสของตน ย่อมกระทำกรรมหนักยิ่งแล้ว เพราะบุคคลที่ตนเบียดเบียนนั้นมากด้วยศีล เป็นผู้มีคุณ โทษจึงรุนแรงมาก
ครั้นพอตายไปแล้ว เพราะอำนาจแห่งศีลอันดีงามของท่านผู้มีศีลนั้น ย่อมโอบอุ้มท่านไว้ไปสู่โลกที่ดี มีเทวโลกเป็นต้น อายุขัยของเทวดาแต่ละภูมิก็ต่างกัน แต่ย่อมมีอายุยืนมากยิ่งนัก เช่นเทวดาชั้นดาวดึงส์ ก็ประมาณ 36 ล้านปีมนุษย์นั่นเอง

หากแต่ผู้ทำกรรมชั่ว เพราะกรรมชั่วของเขาย่อมผลักส่งให้ได้กำเนิดในอบาย มีอบายสัตว์เป็นต้น
หากเช่น ได้เกิดเป็นเสือเพราะใจโหดร้าย เสืออายุเท่าไหร่กันเล่า ? ย่อมไม่อาจจะเทียบกับท่านผู้เคยถูกกระทำด้วยการเบียดเบียนเลย ไม่ได้พบเจอกันหรอกในชาตินั้นๆ คราวที่เกิดเป็นเสือ ก็ต้องทำปาณาติบาตต่อไป คราวใดที่ตายเพราะอำนาจแห่งโทสะย่อมอาจได้กำเนิดในนรกเพราะอำนาจแห่งปาณาติบาตที่เป็นอาจิณกรรรม คราวนี้อายุของสัตว์นรกย่อมยาวนานยิ่งนัก
แต่เพราะสังสารวัฏนั้นยาวนานยิ่งนัก
ถามว่า แม้ในกาลอันยาวนานผ่านมา มีโอกาสได้ประสบพบกันอีกได้หรือไม่?
ตอบว่า ย่อมได้ ขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย ไม่มีอะไรแน่นอนค่ะ
การอธิบายอย่างนี้ เพื่อให้เห็นข้อเท็จจริง่า อย่าไปมุ่งหมายความเป็นคนเป็นสัตว์ที่จะต้องผูกกันไปอย่างแน่นอนอย่างนั้น พึงเห็นโดยความเป็นกรรม และวิบากคือผลของกรรมนั่นแหละจึงจะไม่ฝั้นเฝือ ไม่หลงไปคิดเรื่องเจ้ากรรมนายเวรกันมากความไป

การที่ท่านผู้ถามต้องมาพบกับสามีผู้กระทำการเหยียดหยาม ดูถูกสารพัด ตามที่ท่านผู้ถามว่า ส่วนหนึ่งก็ย่อมเป็นวิบากแต่ครั้งหนหลังที่จะต้องมาพบเจอกับคนที่มีอัธยาศัยพร้อมจะกระทำกรรมไม่ดีเฉกเช่นเดียวกับท่านผู้ถามมาก่อน นี่เป็นอำนาจกรรมเขาจัดแจงไว้แล้ว และอีกทั้งยังได้อาศัยปัจจัยใหม่ที่เป็นเหตุเสียๆที่ท่านผู้ถามมีส่วนในการผลักดันให้ผลอย่างนี้เกิดขึ้นได้โดยสะดวกด้วย
หากให้วิเคราะห์โดยฟังความข้างเดียว ผิดถูกเป็นอย่างไร คนเดินทางไม่ทราบข้อเท็จจริงนะคะ แต่หากเป็นเรื่องที่ตัวท่านผู้ถามไม่ได้มีส่วนในการสนับสนุนให้สามีเป็นผู้กระทำกรรมไม่ดีแล้วไซร้ ก็พึงเห็นว่า เพราะกรรมไม่ดีที่ได้ดูถุกคนอื่นมามากมายแต่หนหลัง ย่อมซัดเอาบุคคลที่พร้อมจะกระทำกรรมไม่ดีเช่นเดียวกันตนนั่นแหละให้มาเป็นพวกพ้อง เพราะกรรมเป็นพวกพ้องด้วยค่ะ

หากทำบาปไว้น้อย ก็เกี่ยวพันห่างๆหน่อย หากทำบาปไว้มาก วิบากจะได้ส่งผลมากๆ ก็ต้องเกิดเกี่ยวพันกันมาก ราวกับวิบากเขาพูดได้ฉะนี้ว่า ..นี่แน่ะท่าน ท่านกระทำบาปไว้มาก เราจะให้ท่านได้พบกับสามี ได้มีลูกที่จะมาทำความเดือดร้อนให้อย่างถนัดและมากมายตามที่ท่านได้ทำไว้ทีเดียว..ดังนั้น เพราะกรรมนั่นเองท่านจึงได้เผ่าพันธุ์ ได้พวกพ้อง ได้ที่อาศัย ตามอำนาจแห่งบุญและบาปของตนๆนั่นเอง
เพราะเหตุที่ศีลทางวาจาไม่ดี ท่านก็พึงสำรวมวาจาให้ยิ่งเถิด อำนาจแห่งวิบากย่อมค่อยๆหมดอำนาจลง เพราะไม่ได้ปัจจัย อย่างนี้ ก็ต้องสอบสวนตนเองว่า ยังเป็นไปกับมุสาวาท? เป็นไปกับวาจาหยาบคาย? เป็นไปกับการส่อเสียด ?เป็นไปกับความเพ้อเจ้อเหลวไหลที่ก่อโทษให้คนอื่นเดือดร้อนมีไหม?

การที่ได้เกิดมาเป็นคน ได้พบเจอใกล้ชิดเป็นพวกพ้องกับคนเห็นแก่ตัว ก็พึงเห็นความตระหนี่ที่เป็นเหตุบ้าง ความอยากได้ในสิ่งที่ไม่สมควรบ้าง จึงหาอุบายเอาของเขามาโดยไม่เห็นใจว่าใครจะถูกเบียดเบียนเข้า..ดังนั้น แม้เหตุอย่างนี้ในกาลก่อนก็ย่อมผลักส่งมาให้พบเจอคนเห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ เห็นแก่ได้มาเป็นพวกพ้องทีเดียว..บาปอย่างนี้ย่อมซัดเอาบุคคลที่พร้อมจะกระทำต่อท่านผู้ถามตรงต่อเหตุที่เคยกระทำเอาไว้นั่นเอง..
ดังนั้นแม้ในชาตินี้ ก็พึงสำรวจ กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรมที่ยังเป็นไปอย่างนี้ มีบ้างไหม? ความใจคอคับแคบด้วยตระหนี่มีไหม? ความริษยามีไหม? ความเห็นแก่ตัวมีไหม? ซึ่งต้องอาศัย ทานกุศล เข้ามาแก้ไข สร้างเหตุใหม่ให้งดงาม
หากเหตุใหม่ดีงามและเรียบร้อย ทานก็ดี ศีลก็งาม อย่างนี้ บุญที่ได้ทำเป็นปกตินั่นแหละย่อมก่อให้เกิดอำนาจในตนขึ้นมา สามีย่อมค่อยๆเกรงใจ เพราะอำนาจตบะเดชะแห่งทานและศีลของท่านผู้ถามทีเดียว
ดังนั้น การแก้ไข ก็พึงแก้ที่เหตุใหม่ ควรทำให้เรียบร้อยทั้งทางกายและวาจา ใจ และหากได้รับผลแห่งกรรมที่ไม่ดี ก็ต้องยอมรับเพื่อยุติการก่อเวรภัยให้แก่ตนอีกสืบไปเบื้องหน้าค่ะ
เพราะโดยมาก พวกเรา เวลารับผลที่ไม่ดี เราจะต่อต้านผลักใสด้วยโทสะ ดังนั้น วาจากล่าวร้ายย่อมเกิดขึ้น การเบียดเบียนทางวาจาก็เกิดได้ง่าย บางทีก็ถึงเบียดเบียนกันถึงขั้นทางกายก็มี นี่ก็เป็นเหตุที่เสียหาย อันจะส่งผลต่อไปอีกหาที่สุดไม่ได้ทีเดียว
 

กลกซ กับ ทม