เเรกเริ่ม...การเป็นทหารใหม่


เริ่มมาจากมู้นี้
http://www.ssballthai.in.th/boards/topic/1045155
เเล้วก็มู้เมื่อวาน
http://www.ssballthai.in.th/boards/topic/1082284


เช้าวันที่ 1 พ.ค. 57 มันเป็นวันที่ผมเองก็ไม่อยากจะตื่นขึ้นมาสักเท่าไหร่ ความรู้สึกมันหวิวๆเหมือนเราต้องจากบางสิ่งบางอย่างไป ทั้งๆที่ก็ยังไม่ได้เจอจริงๆ มีเเต่คิดไปเอง จนสุดท้ายก็ลุกไปอาบน้ำ เเต่งตัว เเล้วเดินทางไปที่เขต เพื่อไปรายงายตัว
ในช่วงที่ผมยืนรอรถบรรทุกที่จะมารับ เพื่อไปสถานที่เเบ่งกำลังพล ผมยืนคุยโทรศัพท์กับแฟนของผมในช่วงที่คุยก็เหมือนคุยลากัน ตามประสาของคู่รักที่ไม่เคยห่างกัน ตอนที่คุยผมกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล จนถึงเวลาที่รถมา ญาติของทหารใหม่ก็ได้ยืนส่งลูกชายที่เป็นที่รักของตัวเอง ก่อนที่รถจะออกเดินทาง
ผมไม่ขอบอกเเล้วกันว่าผมไปอยู่กรมไหน[เพื่อความสบายใจ]
พอมาถึงสิ่งเเรกเลยที่เจอก็คือได้รับห่อผ้า ห่อใหญ่ๆ ที่มีเสื้อผ้าอยู่ภายใน จากนั้นครูฝึกก็ได้สั่งให้เเก้ผ้า เปลี่ยนเป็นชุดที่อยู่ข้างในให้หมด รวมถึงกางเกงในด้วย มันคือครั้งเเรกที่ผมเเก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นต้องถอดให้หมด บางคนก็เขิลอาย บางคนก็ไม่สนใจ หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็มีการถามประวัติ เเล้วคนในที่ทำเสร็จหมดเเล้วก็ไปนั่งคุยกับครูฝึก ครูเค้าก็อบรมสิ่งต่างๆ เเล้วก็มีมุขตลกตลอดเวลา เพื่อไม่ให้พวกผมนั้นเคลียด เพื่อให้ผ่อนคลาย เพราะหลายๆคนก็ไม่อยากมาเป็นทหาร รวมถึงผมด้วย ผมกล้าบอกเลยที่ผมตัดสินใจสมัครเพราะผมเองไม่กล้าที่จะจับใบดำ ใบเเดง หลังจากที่ทำประวัติจนครบทุกๆคน ครูฝึกอีกคนก็สั่งเรียกรวม เพื่อไปคุยในห้องอบรม ครูฝึกก็อธิบายสิ่งต่างๆที่จะต้องปฎิบัติ ระเบียบที่ต้องทำทุกวัน
ช่วงเเรกๆยังไม่มีการฝึกสักเท่าไหร่ มีเพียงเเค่ให้ออกมาเเนะนำตัว สอนท่า ซ้ายหัน ขวาหัน ยืนตรง ท่าที่เป็นท่าพื้นฐานของทุกๆท่า การเดินเเถวไปกินข้าว การกล่าวคำปฎิญาณ ต้องทำตามระเบียบแบบนี้ทุกๆวัน หลังจากผ่านไปสักระยะก็เริ่มมีการทำโทษผู้กระทำผิด ครั้งละ 10-20 ในช่วงเเรกๆ จริงเเล้วการทำโทษ สิ่งที่ครูฝึกสั่งทำโทษทหาร ถ้าถามผม ผมว่ามันได้กับตัวเราเองมากกว่า มันจะดัดนิสัยเรา มันจะคอยเตือนเรา เเถมร่างกายเรายังเเข็งเเรงขึ้นด้วย
ความรู้สึกช่วงเเรกๆมันคงเป้นความรู้สึกที่น่าเบื่อ เซ็งๆ ด้วยความที่ว่า เรายังไม่สนิทกับใคร เราต้องทำอะไรที่มันเหมือนๆกัน พร้อมๆกัน ผมยอมรับเลยนะครับว่าช่วงเเรกๆ ผมร้องไห้ตอนกลางคืน อารมณ์คงประมาณ คุณต้องจากความสบาย สิ่งที่เคยทำในชิวิตประจำวัน เช่นคุณหิวข้าว คุณก็เดินไปซื้อขนม ซื้อของกินได้ เเต่ทหาร ต้องอดทนรอ กินพร้อมกัน ทำอะไรเหมือนๆกัน เพราะทหารต้องมีความสามัคคี ต้องมีวินัย เพราะถ้าทหารไม่มีสิ่งเหล่านี้ก็คงไม่เรียกว่าทหาร

ถ้ามันอ่านยากก็ขอ อภัยด้วยนะครับ จะมีตอนต่อไปเรื่อยๆ ผมจนในสมุดไว้อยู่ครับ บางหน้ามันอาจขาดหายไปบ้าง เเต่มันก็ยังอยู่ในความทรงจำของผม ยังไงก้ฝากเเนะนำเรื่องคำพูดในการพิมพ์หน่อยนะครับ

ปล.ขอฝากคำปฎิญาณตอนทานข้าวหน่อยนะครับ

ณ แดนดินถิ่นใดไม่ไหวหวั่น
จะฝ่าฟันอุปสรรค์เเละขวากหนาม
เเม้สิ้นชาติวาสนาชะตาทราม
ขอฝากนามให้โลกรู้กูก็ชาย
เกิดเป็นชายทั้งทีหนีทหาร
ก็อย่าได้เป็นชายให้อายเขา
ฝึกหนักนิดคิดหนีทัพกลับลำเนา
ให้ใครเขา ตราหน้าว่า เเดนชาย

ขอบคุณที่อดทนอ่านครับ เดี๋ยวจะพยายามพิมพ์ตอนต่อไปให้ดีกว่านี้ เเนะนำผมด้วยนะครับ

กางเกงในท่านเคยโดนขโมยปะครับครับ อย่าง ซักตากวันนี้พรุ่งนี้ เปียกเหมือนเดิม 55

ผมอยากจะบอกว่า ผมใส่อาบน้ำ พออาบเสร็จผมก็ถอดว่างไปเพื่อหยิบผ้าขาวม้า พอผมหันหลังกลับมา กางเกงในผมหายไปเเล้ว

เป้นทหาร จะช่วยไห้เรามีสกิลการขโมยเพิ่มขึ้น

ผมใช้คำว่า ช็อปปิ้ง ครับ

มาต่อเร็วๆนะครับ ผมก็อาศัยอยู่ในค่ายทหารเหมือนกันเพราะพ่อเป็นทหารแต่ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับชีวิตทหารและผมก็จบ รักษาดินแดนมา มันไม่เข้มข้นเท่าที่ควร

รุ่นพี่นิสัยเป็นไงมั่ง

ผมจะพยายามเล่าความรู้สึก กับ ประสบการณ์ที่ได้รับให้ดีกว่านี้เเล้วกันนะครับ

ผมก็เรียน รด. มาครับ ผมเรียนมา 2 ปี เเต่ปี 3 ตัดสินใจเลิกเลย

ขอบอกว่า มันส์ครับ ชีวิตทหาร

รอขึ้นกองร้อยอยู่ครับ

นอกเรื่องหน่อยนึง

ผมอยากรู้ว่า ตปท มันมีระบบ
ข้างในเกี่ยวกับ พลทหาร เหมือนของเราป่าวอะ

แบบโดดบ่อขี้ ลอกท่อ ไปเป็นคนใช้
แล้วยังการข่มเหงน้ำใจ หรือกดขี่อีก

มันทำให้ผมไม่ชอบอย่างแรงเลย แล้วก็น่าเป็นเหตุผลให้คนไม่น้อยอยากจะหนีทหาร

แต่ในค่ายทหารที่ผมอยู่จากที่สังเกตุนะแรกๆอาจจะฝึกหนักหน่อย หลังๆแม่งชิวเว่อร์อะ

ตามที่รู้มา ตปท เค้ามีเบี้ยเลี้ยง สวัสดิการ การฝึก ที่ดีกว่าบ้านเราครับ ทุกคนตัดสินใจเข้ามาเป็นทหาร มากกว่าที่ถูกเกณท์เข้ามาแบบบ้านเรา

ถ้าประเทศเราเป้นแบบนี้ ก็คงไม่มีคนหนีทหาร หรือ เส้นเพื่อจำหน่ายไปนู้นนี้ เอาความสบายเข้าตัว

ต่อไวๆนะครับ ติดตามอยู่อย่างใกล้ชิด

มันเป็นก็แบบนี้ทุกๆหน่วยครับ เเต่เเรกๆมาร่างกายเรายังไม่พร้อม เลยยังไม่ค่อยทำโทษ หรือทำก็ยังไม่หนัก เเรกๆอาจ 10-20 ยก พอร่างกายเราเริ่มไหว เริ่มเเข็งเเรง 50-200 ยก ครับ



พุ่งหลังขาขาดดดดดดด

จะพยายามครับ เขียนดีไม่ดีบอกด้วยนะครับ ผมเล่าตามความรู้สึก อยากเขียนให้ดีกว่านี้ครับ จะได้อ่านกันสนุก เเล้วไม่กลัวกับการเป็นทหาร